Özlüyorum su saatlerde işte seni, Dinlediğim şarkıların cümlelerinde geliyorsun aklıma! Tam da yıldızları izlerken pencere önündeki karanlıkta! Sokaktan geçen gölgelere benzetiyorum suretini, Tam da bu saatlerde çok özlüyorum seni!

Oldu muydu böyle olmalı ayrılık! İçin yana yana, özleme, Hasrete kana, kana olmalı. Gözlerinde yaşlar birikmeden, Yüreğinde ki ateşler sönmeden olmalı Yazar, şair Gülçin Akan bu cümlelerle başlamış kitabına... Ve Şair susar; Şiir konuşacaksa! Kalem ok olur; Cümle yay; Kimin yüreğine değerse... Diye bitirmiş... Bir çırpıda okunan kitapta, başka şehrin kadını Elçin ile bir Subay arasındaki sırdaşı bir aşkı anlatıyor... Gülçin Akan da bu sıradışı aşkı yine sıradışı bir üslupla anlatmış. Bu kitaba bir tür

Tükenmişliklerin içinden çıkar en koyu hikâyeler her zaman, Yaşamın kenarına sıkışmış, tutunmak isterken bir dal bulamadığın zamanlar iter umutsuzluğa en çok, kırılmanın, kopmanın, unutmanın, yanında avunmayla başlarsın hayata yeniden, Eskide kalmış her şeyi beyninin bir köşesine sıkıştırıp, hiç söyleyemediklerini yutkunmakla geçer kocaman bir ömür. Doğruların yargılandığı, yalanların kol gezdiği bu Dünya da anlatmamak en iyi şeydir aslında aklına gelen. Varsın seni herkes kendi gibi bilsin ve genelde