Devrim Altıkulaç'ın "Eksilme"deki, usul usul akan, yalın bir üslubu benimsediği öyküleri, artık yazarın imzası haline gelmiş tekinsiz anlarla bölünüyor, tahminleri boşa çıkaran, beklenmedik üzergâhlarda yol alıyor. Parıldayan, ürpertici, ama heyecanlandıran bir karanlık var yazdıklarında. Her bir öyküye özel kendi illüstrasyonları da cabası. "Nehir her zaman koyu, her zaman bulanık, kimi zaman daha bulanık akardı. Derin olduğunu ancak tahmin edebilirdiniz. Kendine göre kıvamı vardı. Kıyılarındaki kumluklar

Gregor'u okuma yüceliğine sahip olanlar Devrim Altıkulaç'ın dilinin ve farklılığının, o hiç de rastlandık olamayacak soundunun farkında elbet, son yıllarda Devrim Altıkulaç nevi şahsına münhasır seslerden birisi, soluğunun ölü edebiyat dünyasına verdiği canlılık farkedilesi! Gregor'a selam ederek selamlıyoruz bu İT'i.

Acı kaç boyutludur. Ve bu anlatılabilir miliğinin dışında anlaşılabilir mi ki? Devrim Altıkulaç heykeltıraş bir yazar. Ansızın kanepenizde bir Gergedan belirir ve sizle yaşamaya koyulursa Ölüm kucağımdaydı. Saçını okşuyordum. Barrett zaten ölmüştü. Gregor kıpırdamıyordu. Bu deneme karşısında şok olacaksınız! Yazarın kendi illüstrasyonlarıyla