Yazılı kaynaklar ve arkeolojik veriler, yüksek dağ silsilelerinden oluşan Doğu Anadolu ve çevre bölgelerinin tarihinin yakın zamanlara kadar olduğu gibi Demir Çağ ve öncesine uzanan dönemlerde de aşiret yapıları üzerinden kurgulanması gerektiğini gösterir. Coğrafya, küçük dağınık yerleşme biçimini, kırsal yaşamı zorunlu kılmıştır. Büyük kentleri besleyecek, su kaynakları, tarım arazileri yoktur, ticaret yollarının güzergâhı üzerinde değildir. Ancak bu topografya ve iklim, Urartu’nun büyük yatırımlar yapması

Urartu Krallığı, MÖ 9.-7. yüzyıllar arasında, Doğu Anadolu, Transkafkasya ve Kuzeybatı İran'ı egemenlik altına alarak 200 yılı aşkın bir süre denetiminde tutmak için büyük çaba harcamıştır. Bölge coğrafyasının büyük bölümü, sıradağlar ve vadilerle birbirinden ayrılmış yaylalarla kaplıdır. Tarım potansiyeli olan verimli ovalar sınırlıdır. Bu nedenle söz konusu bölgede yaşayan toplumlar binlerce yıl yarı göçebe olarak yaşamış ve bir devletin denetimine alınamamıştır. Bütün bu zorluklar, Urartuların Anadolu'da

Tilkitepe ve Van Kalesi Höyüğündeki Kalkolitik ve Erken Tunç Çağı'na ait yerleşim tabakaları Van şehrinin yerleşim tarihi ve uzak geçmişi hakkında çok önemli verileri barındırırlar. Elbette bu prehistorik geçmişe Erciş'in kuzeyindeki Gürgürbaba Tepe mevkiinde tanımlanan Alt ve Orta Paleolitik dönemler ile Van- Gürpınar ilçe sınırları içinde Tırşin'de Neolitik Dönemle ilişkilendirilen kaya resimlerini de eklemek gerekmektedir. Bilindiği gibi Van, Demir Çağı'ndan itibaren Urartu

Yaklaşık 120 yıldan beri Doğu Anadolu Bölgesi´nde arkeolojik kazı ve yüzey araştırması yapılmsına karşın bu çalışmaların öncelikli konusu Urartu kültürü ve tarihi olmuştur. Urartu öncesi, özellikle Erken Demir Çağı´nı kapsayan dönemle ilgili çalışmalar oldukça yetersizdir. Oysa M.Ö. 13 - 9. yüzyıllar arasında çivi yazılı Asur kaynakları, Doğu Anadolu Bölgesiínde, Nairi ve Uruatri Beyliklerine ait sayıları 60a ulaşan kraldan (beyden) ve oturduklar kentlerden söz eder. Bu kitapta Erken Demir Çağına ait kale,

Urartu Krallığı, MÖ 9.-7. yüzyıllar arasında, Doğu Anadolu, Transkafkasya ve Kuzeybatı İranı egemenlik altına alarak 200 yılı aşkın bir süre denetiminde tutmak için büyük çaba harcamıştır. Bölge coğrafyasının büyük bölümü, sıradağlar ve vadilerle birbirinden ayrılmış yaylalarla kaplıdır. Tarım potansiyeli olan verimli ovalar sınırlıdır. Bu nedenle söz konusu bölgede yaşayan toplumlar binlerce yıl yarı göçebe olarak yaşamış ve bir devletin denetimine alınamamıştır. Bütün bu zorluklar, Urartuların Anadoludaki