Liya Lu, Pelin Özer'in 2004-2021 yılları arasında yazdığı şiirlerden geniş bir kesiti dört bölüm halinde buluşturuyor. En eski masala, aşka, başlayana ve bitene, lekesi aya vurduğunda kendini ele veren yalnızlığa yazılmış, büyük uzay çiçeğinin ten hamurundan doğacağına inanan bir şiir. Liya Lu'da Pelin Özer, göklerin sır yurduna, hiç kimseye ait olmayan yere, dağ sularının ıslığını bilen kuşların hafızasından geçerek varılacağını fısıldıyor bir kez daha. Liya Lu, harflerin taşlara denk olduğu Tanrı yazında

Dünyada yazarak var olmak çok özel bir deneyim. O maceranın kendisinden ses vermek gerek. Bu yolculuklara neden çıkıldığını, bütün bunları niye yaptığınızı anlatmalısınız, sonuçta bu da halüsinasyon görmek gibi bir şey. Sözcükler dünyasının içine giriyorsunuz ve orda halüsinasyonlar görerek yol alıyorsunuz. Bütün bunlara insan neden katlanıyor, neden hevesle bu süreçleri kuruyor? Yalnızca doğup yaşadığı topraklarda değil uluslararası ölçekte usta yazarlardan Latife Tekin, çok genç yaşta meyvelerini vermey

Pelin Özer'den romandan şiire, anlatıdan hikâyeye tüm türleri kapsayan bir söz büyüsü Beyaz Ev. Bütün evi kendi ezgisiyle anlattığı kitabında, ahşabın tene ne kadar yakın olduğunu dile getiriyor Pelin Özer. Kıvrılıp dönen basamakları arasında yürürken, Beyaz Ev'de, hayal ve gerçeğin aslında aynı şey olduğunu göreceksiniz...

?Belki de ben çocukken dinlediğim masallara fazlaca kanmış biriyim... İki kardeş vardır, yol ayrımında biri kuru yoldan gider, biri bataklık yola sapar... Kuru yola giden eli boş döner, hemen anlatılıp geçiştirilir onun macerası, bataklığa sapan yoluna devam eder ve elinde sihirli bir şeyle geri dönen de o olur. Ben de masallardaki gibi iyi kitabın aklın gitme dediği yere gidilerek bulunabileceğine inanıyorum.? Pelin Özer, onunla bir arada yaşayarak, konuşmalarını sessiz bir gölge gibi dinleyerek, Latife Te

İnsan bir gün kaybetse de Rüyası hatırlatır kaybolan gezegenlerin haritasını Ağır ağır yürüyüp geçersin o yoldan Atlasın bir ucunda Zamansız bir manastır gibi Beklerken bulursun beni Dikkat! Pelin Özer'in şiiri tehlikelidir.Can damarınızda hissedebilirsiniz onu. Zafer Şenocak

Yazınınbuyruğundaydımartık, o dışarıçıkmakistiyor, benipeşindensürüklüyordu. Üzerimdebirikenbakışlarıönemsemiyordum, yazmakgiderekaltıncıduyuolmuştu.Uyumsuzların, evsizlerin, kentindışınaittiklerininkarnavalınakatıyordubeni. Mürekkepmarifetiyle her soluktaeşyayıdeğiştirecekgücüelegeçirebilirmişimgibihissediyordum.Sadecesözdedeğil, gerçekte de Her adımbirhecediyerekyürüdükçekentin de silinerekgeçmişine, yalnızolduğusafgünlerineereceğinihayalediyordum. Pelin Özer 1972 doğumlu. Galatasaray Lisesi ve İstanbul

anlatırken yüzü ani değişimlere öyle açık ki, yüzünü kitap yapmış demek geliyor içimden LATİFE TEKİN: hep biraz uzağıma oturup, yüzüme görünmeden bakmaya çalışarak dinliyordu beni. İsteği çok güçlüydü, olabildiğince kendini yazdıran bir kitaba ulaşmak PELİN ÖZER: Ona ancak kendiliğinden oluşmuş gibi duran bir kitabın sadeliğini yakıştırabildim. Bugünde eskisin sesi, gelecekte yeni kalsın Pelin Özer, bir Latife Tekin kitabı yazdı. Ama yazılış sürecinde bu kitap kendini yazdıran bir metne dönüştü. Akan b