Hafız-ı Şirazî: XIV. yüzyılda İran'da yaşamıştır. Yaşamı hakkında günümüze ulaşan bilgilerin kesinliği de tartışmalıdır. Hafız, İran şiirine çığır açacak ölçüde önemli yenilikler getirmiştir. Şiirlerinde hayatı, dünya nimetlerini ve gündelik olaylardan kaynaklanan duyguları konu olarak işlemiştir. Meyhane, şarap, saki, dilber, gül gibi sözcükleri birer mazmun olmaktan çok gerçek anlamlarıyla kullanmıştır. Gazel dilinin kurucusu olan Hafız-ı Şirazî, sadece beyit bütünlüğü gözetilen şiirde konu bütünlüğünü g

Farsça şiir, yüzyıllar boyunca üzerinde yaşadığımız coğrafyada hep ilgi konusu olmuştur. Bu ilgi bugün de sürmektedir. Bununla birlikte, ilgiye konu olan şiir daha ziyade klasik dönemle sınırlı kalmaktadır. Hal böyle olsa da ilgimiz eskisi kadar canlı ve içeriden değildir. Tanzimat'la birlikte Türkiye'de Farsça şiire olan ilgi nispeten azalmış ve Batı şiiri Türkçe yazan şairlerin yeni ilgi odağı haline gelmiştir. Bundan dolayı, Farsça şiirin tanınırlığı azalmaya yüz tutmuştur. Eski Farsça şiir nispeten tanı

Aşk hiç bu kadar yüceltilmedi. Doğu hiç bu kadar yüksek bir şiir ışığı saçmadı. İnsan şiirin ikliminde ölümsüzleştirilmedi. O Hafız'dı. Yüzyıllar geçmesine rağmen şiirleri dünyanın her yerinde yankı buldu. Kapı Yayınları, çağdaş bir duyarlıkla ve bugünün diliyle Hafız'ı yeniden okurlarla buluşturdu. Hicabi Kırlangıç, Farsça aslından Hafız Divanı'nı çağdaş bir dile aktardı. Her kuşaktan herkesin seveceği şeker gibi bir kitapla karşı karşıyayız.

Fars edebiyatının en büyük şairi sayılan, Hodâ-yi şir (Şiirin Tanrısı, Şiirin Efendisi) mertebesine çıkarılan Şemseddin Muhammed Hâce Hafız-ı Şîrâzî geriye bıraktığı rindane ve lirik şiirleriyle bir çok şairi etkilemiş, şiirin, şairliğin rehberi olmuştur. Hafız, şiirlerinde Hâcû-yi Kirmânîden, Sadîden, Selmandan, Zahîr-i Fâryâbîden, Nizâmî-i Gencevîden, Fahreddin-i Irâkîden, Hayyamdan etkilendi. Bu şairler arasında Hâcû gazele tasavvuf ve hikmeti, Selman ise estetiği katmıştı. Gölpınarlının ifadesiyle Hafız

Fars edebiyatının en büyük şairi sayılan, Hodâ-yi şir (Şiirin Tanrısı, Şiirin Efendisi) mertebesine çıkarılan Şemseddin Muhammed Hâce Hafız-ı Şirâzi geriye bıraktığı rindane ve lirik şiirleriyle bir çok şairi etkilemiş, şiirin, şairliğin rehberi olmuştur. Hafız, şiirlerinde Hâcû-yi Kirmânîden, Sadîden, Selmandan, Zahîr-i Fâryâbîden, Nizâmî-i Gencevîden, Fahreddin-i Irâkîden, Hayyamdan etkilendi. Bu şairler arasında Hâcû gazele tasavvuf ve hikmeti, Selman ise estetiği katmıştı. Gölpınarlının ifadesiyle Hafız

Hafız-ı Şirazî: XIV. yüzyılda İran'da yaşamıştır. Yaşamı hakkında günümüze ulaşan bilgilerin kesinliği de tartışmalıdır. Hafız, İran şiirine çığır açacak ölçüde önemli yenilikler getirmiştir. Şiirlerinde hayatı, dünya nimetlerini ve gündelik olaylardan kaynaklanan duyguları konu olarak işlemiştir. Meyhane, şarap, saki, dilber, gül gibi sözcükleri birer mazmun olmaktan çok gerçek anlamlarıyla kullanmıştır. Gazel dilinin kurucusu olan Hafız-ı Şirazî, sadece beyit bütünlüğü gözetilen şiirde konu bütünlüğünü g