Kesinlikle bir dip akıntısına ihtiyacı vardı. Sert esen bir poyraz, deniz dibindeki kuyudan onu çıkartıp meltem esen kıyılara vurdurmalıydı. Yoktu işte, ne bir dip akıntı, ne de sert esen bir poyraz. Deniz soğuğunda yaşamaya devam edecekti. En azından şimdilik… Zühal, o gün çok heyecanlıydı. Sabah erkenden kalkmış, yapacağı konuşmayı defalarca gözden geçirmiş, sayısını hatırlamadığı kadar prova yapmıştı konuşma metni üzerinde. Yılların avukatıydı; sayısı binlerle ifade edilebilecek duruşmalara katılmış, sa

“Hayat işte…”. “Bir tarafta hayallerimiz, diğer tarafta gerçeklerimiz. Her hayalin bir toprağı vardır. Kendi toprağından söküp başka toprağa taşımaya kalkarsan, yeşertemezsin, soldurursun onu. Gerçekler çok farklı oysa. Her toprağa ekilebiliyor. Uzun kısa, ağır hafif, eğri büğrü, acı tatlı her yerden gerçek fışkırıyor. Benim gibi hayallerini öldürenler gerçeğe sarılıyor. Gerçekleri makyajlayarak yaşamaya başlıyor. Biliyor musun Gülçin? Yeryüzü, tunçlaştırılmış ruhlarla doldu artık. Malzeme bilimi dersinden

Gözlerinde bir boşluk Belli ki yorgunsun yollar kadar Herkes gibi senin de var bir yokun. Sessizce bekliyorsun Yollar gibi yorgun besliyorsun Bir varmış bir yokmuş gibi zamanları Herkes kendi yolunun yolcusudur ve her insan kendi yolunun yorgunudur. Aslında hayatın ta kendisidir yol yorgunluğu. Yaşlısı genci, yoksulu varsılı, kadını erkeği hep aynı şeyi söyler: Hayat acımasızdır. Acımasız olan hayat değildir; aklın yasalarıdır. Katıdır aklın yasaları. İnançlarla, alışkanlıklarla, ideolojilerle, kü

Elindeki kitabın kapağını açtığında iki insanın yaşamına konuk olacaksın : Sabattin Ali ve Kuyucaklı Serdar... Aldırma Gönül'ün şairi, Kuyucaklı'nın Yusuf olanını getirir akla. Serdar'ı Galip Uyar kendisi var etmiş ve üniversite yaşamı 12 Eylül sonrasına denk gelen bu gencin macerası ile Sabahattin Ali'yi çok güzel ilişkilendirmiş. Sayfalardaki yolculuğun sırasında büyük şair, romancı ve öykücünün sadece hayatını okumayacaksın ; onun sanatına dair usta işi değerlendirmelere de rastlayacaksın. Serdar'ı ise k

Terör, kanla besleniyor. Bu, besbelli. Peki, kan dökmenin amacı ne? Halkı yılgınlığa düşürmek, insanların hayallerini ellerinden almak, onları korkuyla ve belirsizlikle baş başa bırakmak... Biz, her şeyin siyah beyaz olduğu günlerde korkuyu yaşadık, daha çocukken. Oysa çocuklar ölümü bilmezlerdi; ama biz biliyorduk; çünkü o hep yanı başımızdaydı. Silahlar, sadece birkaç metre uzağımızda patlardı. Bir anda yere yığılan, vücutlarından kanlar akan insanlar görürdük. Şaka değil, gerçekti ölüm; sokaklarda kol g