ez ê bêmwexteke hemû werz ji te dihezidinpel û porê xwe diweşînin de ez ê bêmmîna fîşekeke devê tivingek çaplîbi lez bi bez ji hemû hêmayan xalî ez ê bêmbigihêm ser tegava tu li kevîya mirinê be jî ez ê bêmbibim kevirê ber serê te

Qijalk; qajîn e. Qajînên mejî û herikînên mejî ne... Qajeqajên dengê mejî a ku dixwaze xwe ji xwe rizgar bike û di nava herikîna zemên de têgihiştina rizgarnebûna mejî ye... Dengê têkçûna li hemberî zemên û rexneyeke li hember phallogocentrismê ye... Di nava pêlên tenêtîyê de rizgarnebûna civakbûnê ye... Di Qijalkê de zeman bayekî surreal e û ji her tiştî bihêztir e... Zeman tirs e, tirsa ku veguherîye fikaran û di gerînekên zemên de careke din Iêgerîna zemên e, Qijalk...

Bi roj Mêrdîn gerdeniyeke zêr e. Li ber tava rojê arekî li ber bê ku çirûsk jê dipekin, weke teyrê tawisekî spî ku perê xwe vekiribe û dabe tîna tavê ye. Bi şev Mêrdîn stêrk in. Riya kadizkê ye carinan Mêrdîn. Rûyekî nepen e ...Bi şev Mêrdîn stêrk in. Bi xaniyên kevirê spî û neqişandî, dîmenên ji dilê dîrokê reviyayî, bi bêhna xwe ya nepen, bi rengê mirovên xwe yên esmer Mêrdîn bi şev esmer e. Weke Labîrenta Pan, kolanên wê yên teng, bêhna lewanta, qaqule, kuncî, şekirê behîvên Mêrdînê ye, Mêrdîn. Mêrdîn ci