"Vardığın yer gittiğin yol kadardır, fazlası değil Sahibi olduğun bilgi, hacmidir beynin fazlası değil Eğildiğin kadardır kamburun, kul olduğun şahına Öptüğün el kadardır yaladığın yerler, fazlası değil... Görünmez kılar bir an yaşanan her gerçekliği Cehalettir kaftan diye giyindiğin, fazlası değil. Ne aldıysan kirin, kârın evrende kalır bazen, Küçük bir lekedir topraktaki varlığın, fazlası değil…"

Ali Özenç Çağlar, 1947 yılında Akhisar’ın Mecidiye kö­yünde doğdu. 1973 yılında Federal Almanya’ya gitti ve orada çeşitli fabrikalarda işçi olarak çalıştı. Çağlar, sanat yaşamına resimle başladı. Türkiye ve Almanya’da çeşitli dergi ve gaze­telerde desenleri, karikatürleri, şiirleri ve öyküleri yayımlandı. 1979 yılında Sanat Emeği dergisinin açtığı “İşçi Yazarlar Öykü ve Roman Yarışması’’nda “Kurtuluşun Düşleri” adlı öy­küsü, başarılı ilk beş yapıt arasına girdi. 1985’te Gelsenkirchen’de düzenlenen “Türkler

Ali Özenç Çağlar, 1947 yılında Akhisar’ın Meci­diye köyünde doğdu.1973 yılında Federal Almanya’ya gitti ve orada çeşitli fabrikalarda işçi olarak çalıştı.Çağlar, sanat yaşamına resimle başladı. Türkiye ve Al­manya’da çeşitli dergi ve gazetelerde desenleri, kari­katürleri, şiirleri ve öyküleri yayımlandı.1979 yılında Sanat Emeği dergisinin açtığı “İşçi Yazarlar Öykü ve Roman Yarışmasında “Kurtuluşun Düşleri” adlı öykü­sü, başarılı ilk beş yapıt arasına girdi.1985'te Gelsen- kirchen’de düzenlenen “Türkler Alm

Romanlarının, şiirlerinin ve öyülerinin merkezine, “insan sevgisi”ni oturtur Ali Özenç. Ayten Mutlu

Cadde, boydan boya tam bir insan seliydi. Her iki ta¬raftaki dükkânlara girip çıkanlar, oradan oraya geçen¬ler, aralarda dikilerek mendil satan Suriyeli, Afganlı ço¬cuklar; yer yer yaşam farklı bir yönüyle sürüyordu bu¬rada. Olağan bir günü yaşıyordu kent; öğlen saati ne¬deniyle caddedeki kalabalık dakika dakika artıyordu. Küçük banka memurları, bölüm şefleri, Müdürler, tez¬gâhtarlar; alışverişe çıkan, sarışın, esmer, güzel, çir¬kin bayanlar; henüz bizim seçemediğimiz kimler yoktu ki kalabalığın arasında: h

Ali Özenç Çağlar, 1947 yılında Akhisar’ın Mecidiye köyünde doğdu. 1973 yılında Federal Almanya’ya gitti. Çağlar, sanat yaşamına resimle başladı.1979 yılında sanat emeği dergisinin “ Edebiyat Yarışması”nda ilk ödülünü aldı. 1985′te Gelsenkirchen’de düzenlenen “Türkler Almanya ’ da ” konulu şiir ve öykü yarışmasında bir ödül, İsviçre’de 1986 Dünya Barış Yılı nedeniyle açılan bir edebiyat yarışmasında ise, Çağlar ’ın “Leke” isimli öyküsü ikinciliğe değer görüldü. Sanatçı, 1993 yılında Milliyet Gazetesi ve Tür

Herkes ayağa kalktı. Hâkim kararı açıklıyor; “Türk Ceza Kanununun bilmem kaçıncı bendinin kaçıncı fıkrasına göre, Cavide’den doğma Turan kızı, Elvan Torun, sekiz kişiyi öldürmekten, altı erkeğin erkeklik uzuvlarını keserek bedene zarar vermekten, -temyiz hakkı saklı olmak şartıyla- yirmi yıl, üç ay, 18 gün ağır hapis cezasına çarptırılmıştır!” Salonda derin bir sessizlik oldu. Sinek uçsa kanat sesi duyulacaktı. Şu an tüm gözler kadının üzerindeydi. Elvan ise, olduğu yerden salonda bulunanlara doğru dönmüş,

Ali Özenç Çağlar anlatıyor: “Ölü Yüzler”i nisan yağmurlarını anımsatan bir sevgi yumağı ile örerek yazdım. “Ölü Yüzler” aslında 500 sayfayı bulan lirik bir şiir kitabı şiir tadında okunabilen bir roman da denebilir. Kimi kez bir durağa tırmanır, kimi de bir doruktan kayar gibi, geceleri içinde kaybolarak yazdım onu. Kahkahalarla güldüğüm, ağladığım oldu satır aralarında, içim acıdı. Derin sıyrıklar aldım kimi zaman. Örneğin tepeden tırnağa ıslandım yağmurlarında; güneşinde susuzluğumdan dudaklarım çatladı,

Bir kentin unutulmayan yüzleri, aynı zamanda o kentin değerleridirde. Çeşitli dönemlerde tarihsel, toplumsal, politik ve kültürel geçmişin izlerini geçmişte yaşamış olan bu karakterlerin varlığıyla öğreniriz. Örneğin, edebiyat dediğimizde Akhisar’ı Aşkhisar’a dönüştüren büyük öykücümüz Fahri Erdinç gelir Akla, Ece Temelkuran gelir, bir Cumhuriyet kadını, öğretmen Nevin Dağlı gelir akla. Kentin sessiz şairi, avukatı, Tayyar Şiyve gelir. Geçmişe uzandığımızda Kore Savaşı gazilerinden yüce şehidimiz Tahir Ü

Ali Özenç Çağlar'ın şiirlerini, öykülerini okurken, iki ayrı yakaya ayak basan bir köprünün üstünde yürüdüğünüzü sanıyorsunuz. Bu köprü, bir yakasından büsbütün ayırmış değil sizi; öbür yakasına da ulaşmış değil. Sesler, imgeler, esintiler arasında bir bir yürüyüşe tanık olduğunuzu düşünüyorsunuz daha çok. Kemal Özer Gerek duygusu gerek yaşam deneyimi ile emekçi yazar olarak gelişiminin olanaklarını taşıyor Çağlar. Ali Özenç Çağlar, hayatın tanımını, toprağından kan sızmayan bir dünyanın özlemiyle arıyor.