Bu şehirde yaşıyor mu yoksa ölüyor mu bilmiyordu. Dünü, bugüne benziyordu. Yarını bugüne benzeyecekti. Bekliyordu. Hiçbir şeyi bekliyordu. Durgunluğu, benzer günleri… Bekliyordu. Sabah işe gitmeyi, akşam eve gelmeyi, uykusuz ve yorgun bir geceyi her doğan gün bekliyordu. Kaç zamandır bu şehirde boşluğa bakıp bekliyordu. Hüzünlü ve anlamsız bakışlarla, ona ait olmayan zaman aralığından, gri duygularla bir önceki günün tekrarını bekliyordu. Aynı yüzleri, aynı bakışları, aynı sokakları, aynı kaldırımları… Bekl

Üç noktası babası tarafından acımasızca konmuş eksik bir cümleyim ben Halil. Bu yüzden her şeyi yarım yaşamak zorundayım ben bu hayatta. Sevgiyi yarım, umudu yarım, gülüşü yarım... Of Halil, ne zaman aklıma gelsen babamın bana yaptıkları bir duvar gibi giriyor aramıza. Benim geçmişim kirli Halil. Bedenim, ruhum, yaşantım, kirli... İstesem de silemeyeceğim yüz kızartan bir lekedir geçmişim. Bu yüzden yüreğimde taşıdığım utanç lekesini her yere kendimle götürmek zorunda kalıyorum. Her şey canımı sıkıyor Hali

Bazen her şeyi bırakıp gitmek istiyorum. Nereye gideceğimi bilmiyorum; ama dönüp dolaşıp geleceğim yeri çok iyi biliyorum. Gel artık ne olursun. Susmak ve yanına gelememek Belki de seni seviyorum diyebilmenin benim için tek eylem biçimi. Gel artık Halil. Mutluluğu düşündüğüm yok. Mutluluğun canı cehenneme, ben sadece yanında olmak istiyorum Her şey canımı sıkıyor Halil. Evler, eşyalar, tabiat acı veren bir fısıltısı her an kulağımda. Aslında beni yıkan çektiğim acılar değil Halil, söyleyemediklerim... Kim