Hissedilen ne lodos sıcağıydı ne de kavurucu bir sıcak; yalnızca sıcaktı. Sanki esintiye, kenar mahallelerin sararmış duvarlarına, çimenlere, el arabalarına, kapılarında yolcuların üzüm taneleri gibi üst üste yığıldığı otobüslere bir kat boya sürülmüştü: Şimdiki ve geçmişteki tüm yaz gecelerinin neşesi ve sefaletini taşıyan bir kat boya. Ebedî şehir Roma’nın tozlu ve yıkık kenar mahallelerinde yetişen, kimsesizlik ve yoklukla sınanan, öfkeyle büyüyen ve beslenen Caciotta, Lenzetta, Begalone, Alduccio gibi

'Fildişi kulenin dışında olan herşey, nitel yani tarihsel olarak, fildişi kulenin içinde olandan farklıdır; sonsuzca daha yenidir, hayret uyandırıcı bir biçimde daha üstündür. İşte bu yüzden fildişi kulenin içindeki kodamanlar ve onları tanıtanlar bir oyuncu gibi davranıyorlar, gülünçler ve ölümcül, kokuşmuş birer put gibiler... Fildişi kulenin dışına çıkılırken, bu kez de yeni bir içeriye düşülür; yani tüketiciliğin cezaevinde. Bu cezaevinin baş kişileri gençlerdir.'