Esme ve Dağlar... Bir kadın ve bir adam! Aşka bulaştırdılar ellerini, yüzlerini... Dokunarak ısındılar, susarak anlaştılar. Korktular, kızdılar, kapıları çarpıp kaçtılar. Hep bir yol aradılar; her yol birbirlerine çıktı. Karmakarışık oldular, kayboldular... İkisi de anlamadı; aşkla baş edilebilir miydi? Vazgeçince unutulabilir miydi? Peki hatıralar kimin emrindeydi? Duyarsızlıkların sığ sularına sürüklendiğimiz, hatta sürüldüğümüz, ilişkilerin peynir ekmek gibi tüketildiği şu yaşadığımız günlerde Seda Özay

Ben her şeyi yazdım. Seni, beni, akıttıklarımızı, kandırdıklarımızı, utandıklarımızı... Ben her şeyi yazdım. Yolumdan yürüyerek değil koşarak peşime düşen sevdanı da... Gözlerini kapatarak sevişen bir adam tanıdım. Onunla gözleriyle sevişen bir kadın tanıdım. Ve aynı rüyâyı aynı uykuda paylaşan iki kişi tanıdım... Sen ve Ben... Sen ve ben aynı yastıkta ölebilirdik öyle demiştik. Hatırladım... Ne zaman ki aşk kapıya dayandı, hesap sormaya başladı. Konuşacak hali kalmadığını anladı. Aldı başını düştü yollara.

Günahını kabul ediyorum bu aşkın. Benimle ol, bedeli neyse benim olsun. Ah Be Sevgilim Ve insan hep kaybettiğini özlüyor. İçimden sen geçiyorsun. Geçip gidiyorsun, bitmiyorsun. Bitiyorsun, gitmiyorsun... gibi cümleleri binlerce okur tarafından çeşitli platformlarda sürekli tekrarlanan, Benzeme Kimse Sana ve Bir Daha Yüzümü Görmeyeceksin'in yazarı Seda Özay'dan! Aşkın sadece bir şarkı olması lazımdır belki... birbirini seven iki kalbe ihtiyaç duyması saçmadır belki de kim bilir. Aşk, hayatın tam ortasına na