Muaz b. Cebel (ra.)! Hz. Peygamber (s.) ona: “Ya Muaz! Vallahi seni seviyorum.” buyurmuştu. Muaz (ra.) da: “Anam babam sana feda olsun! Vallahi ben de seni çok seviyorum.” demişti. Bunun üzerine Hz. Peygamber (s.): “Ya Muaz! Sana her namazın sonrasında ‘Allah’ım seni anmaya, sana şükretmeye ve sana güzel ibadet etmeye bana yardım et’ demeyi ihmal etmemeni tavsiye ederim.” demişti. Muaz b. Cebel, zekâsı ve ilmî kişiliğiyle Hz. Peygamber (s.) hayatta iken fetva veren birkaç kişiden biriydi. Hz. Peygamber’in (

Peygamber Efendimizin (sas.) etrafında yer alan ilk müminler, İslam davâsına gönül verenler için kıyamete kadar yol göstericidir. Bunlardan herhangi biriyle tanışmak, kardeş olmak, davâsında buluşmak, ikliminden faydalanmak veya kıyam meşalesinden aydınlanmak önemli bir mihenktir. Hz. Fatıma (rahm.) ile Hz. Ali (ra.)! Bu çalışma Hz. Fatıma (rahm.) ile Hz. Ali'nin (ra.) evliliklerini konu edinmekte ve onların ikliminde sevgiye, evliliğe ve aileye farklı bir bakış açısı getirmektedir. Aile olmanın gerekliliği

Tarihe yön veren birçok kişi vardır, ancak tarihte adaleti inşa eden çok az kişi vardır. Devrim veya inkılâp yapmak, büyük fetihler gerçekleştirmek, yeni çığır ve çağlar açmak, imparatorluk kurmak elbette büyük liderlerle olur; ancak bu liderlerin adaleti olmazsa yaptıkları her değişim ve uygulama zulüm üstüne zulüm olur. O toplumda güven sağlanamaz, huzur, mutluluk, sadakat ve saadet yerini bulmaz. Bundan dolayıdır ki, büyük lider olarak görünen birçok kişi tarihe zalim, despot, diktatör olarak kazınmıştır

Peygamber Efendimiz'in (sas.) yanında bulunanlardan biri: Kardeşiniz ne istiyor? dedi. Benimle konuşan sahabe: - Selman, Benî Kurayza Yahudilerinin mahallesinde birinin yanında köledir. Efendisi 'üçyüz hurma fidanı ekersen özgürlüğüne kavuşursun' diyormuş. Ayrıca kırk ukıyye altın vermesini de şart koşmuş. Biraz sakinleştim. Heyecanımı giderdim. Tane tane anlatmaya başladım. Anlattıkça hepsi can kulağıyla dinliyor; şaşkınlıklarını da gizlemiyorlardı. Sözlerimi bitirdiğimde, Peygamber Efendimiz (sas.): Ka

Ey Rabbim! Sen nice taş kalpli olanları, azgınlaşanları affettin. Ben de Sana el açıp yalvarıyorum. Senden mağfiret diliyorum. Senden af diliyorum. Ey Rabbim! Beni bağışla, beni affet... Kalbim heyecanla çarpıyor bütün bedenim tir tir titriyordu. Yakarış neticesinde yüce Allah'ın (cc.) inayet ve lütfu bütün bedenime serinlik bahşediyordu. Sanki mukaddes bir ortamda meleklerin beni sardığını hissediyordum. Sanki şafağın karanlığı söküyor, yeryüzünün damarı çatlıyordu. Arş-ı âlânın perdeleri aralanıyor yer

Hiç şüphesiz Hz. Hamza'nın (ra.) hayatı, tarihin belli bir dönemine ait değildir. Çünkü Hz. Hamza (ra.) bir fert değil, bir ekoldür. O, her asrın insanına etki etmekte, akıllarda silinmez izler bırakmakta ve mücadeleci her insana cesaretini miras bırakmaktadır. Bu öyle bir cesarettir ki; ister dostu, ister düşmanı olsun, mücadeleci her insan onun bu cesaretine sahip olmak istemektedir. Tek başına bu gerçek bile, mücadeleci insanlar ile Hz. Hamza arasında bir bağ kurmakta ve onun öyküsünün büyüklüğünü göster

Ey müminler! Bu İslam davasını ancak müminler üstlenir, omuzlar, savunur, malları ve canları uğrunda mücadele ederler. En ağır işkenceler görseler de, lime lime doğransalar da... Habbab'ın boğazı düğümlendi. Gözleri dolup dolup taştı. Ilık gözyaşları yanağından süzülürken olduğu yerde döndü. Gömleğini aşağıdan yukarı doğru yavaş yavaş kaldırdı ve çıplak sırtını arkadaşlarına gösterdi. Ruhları okşayan, nefisleri dizginleyen davudi sesiyle bir kez daha haykırdı: Ve müminler kor ateşe yatırılıp yakılsalar d

Mus'ab, odanın kapısından içeri girdi. Henüz yeni abdest almıştı. Odanın ortasında durduğunda beyaz gömleğinin kollarını düzeltti. Siyah sakalının üzerindeki su damlaları süzülerek billurlaşıyordu. Siyah ve gür sakalı, yüzünün aydınlığını yanaklarında toplamıştı. Parlayan gözleri birer yakamoz, ışıldayan dişleri birer inciydi. Uzun saçları, yer yer kıvrım kıvrımdı. Bakakalmıştık! Hz. Yusuf Peygamber'i hatırlayıp Mus'ab da bu ümmetin Yusuf'udur. demekten kendimizi alamamıştık. Latif insan Mus'ab! Şimdi otu

Umeyye bir taraftan Bilal'e var gücüyle vuruyor, bir taraftan da; Muhammed'in dinini inkâr et! diye telkinde bulunuyordu. İşkenceler altındaki Bilal'in söz söylemeye mecali kalmıyor, sadece bir kelime söyleyebiliyordu: Ahad! Ahad! Sırtüstü kızgın kumlara yatırılmış, elleri ayakları bağlanmış, göğsüne ağır taş konulmuş ve ardı arkası kesilmeyen işkenceler başlatılmış... Muhammed'i inkâr et! Muhammed'in dinini inkâr et! Haydi, haydi köle! Tek bir cevap: Ahad! Ahad!

O gün, şehitler kervanı Mekke'nin vadisinden bir yol açtı. Yaşlı Yasir, şehitler kervanının başı olmuştu! Meleklerin bembeyaz kanatlarında hızla yol alıyordu. Sağında cennet hurilerinden daha güzel eşi Sümeyye ve biricik oğlu Abdullah ile... Şehitler kervanı cennete yol aldığı vakitlerde Ammar, başını semaya dikmişti. O, gökyüzünün derinliklerine bakıyor, olup bitenleri gökyüzünde izliyordu. Şimdi semadaki melekler gelen misafirleri sevinçle karşılıyor, onlara selam durarak Kevser havuzundan ikramda bulunu