Dilin şiirde süzülmüş hali, içinde kırmızı benekli sazanların zıpladığı pınarlar kadar berrak olmalı ki, yansıtsın büyülü bir ayna gibi insan yüreğinin titreyişini sularda.

Okul yıllarının ilk sevgilisiyle, çok uzun bir zaman sonra karşılaşmanın burukluğunun ardından kabullenilen yaşam felsefesi: Her şeye yeniden, yeniden başlamak, ne kadar güzeldi. Her türlü yıkımdan, ayrılıktan, ölümden, ihanetten, hastalıktan, yoksulluktan, savaştan, yangından, depremden artakalabilirdi insan. Ama madem ki yaşıyordu, yeniden kurabilirdi hayatını, kurmak zorundaydı. Bir ömür içinde kaç kez yıkılabilen hayatı yeniden kurmak, doğrultmak, insanın doğaya bir borcuydu. Melisa Gürpınar, Okul Ar

...Evliya Çelebinin 40 yıl boyunca gezip dolaşıp yazdığı, inanılmaz serüvenlerini, derlediği söylenceleri on ciltlik Seyahatnâmenin yeni basımlarından bile kolayca okuyup anlamak, onlardan bilgilenmenin yanı sıra tarifsiz keyifler almak, özel bir birikim ve çaba gerektiriyor. Ben kendi adıma, Seyahatnâmenin değişik basımlarının sayfaları arasında uzun bir süre savruldum durdum. Ve denizden bir tas su alır gibi, okuduğum olay parçacıklarının kimilerini bu oyun için ayırdım.

Belki bugün Bir çiçek adı öğrenen çocuk, Yarın O çiçeğin şiirini yazar Resmini çizer, Aklında kalan renkler Ve kokularla. "Şiir sözcüklerle yaptığımız keyifli ve sırlarla dolu bir gezintidir. Gelin çocuklar, güzel Türkçe´mizin çiçekli bahçesinden, biz de dünyayı seyredelim hep beraber." MELİSA GÜRPINAR

Evren, kavrayışımızı aşan bir büyüklükte. Sonlu mu sonsuz mu olduğunu bile bilemiyoruz kesinlikle. Sözde ikibinli yıllardayız ama yüzdüğümüz zaman denizinin, nereye aktığı ya da nerde durduğu, hala belli değil. Dünyamız, Samayolu´nun ıssız bir köşesinde dönmeye çalışıyor, biricik güneşin eteklerine tutunup. İnsanlara öyle bir soydan geliyorlar ki, dünyanın sunduğu yaşama olanaklarını paylaşabilmek için her evrim döneminde savaşmışlar birbirleriyle, Uygarlık tarihinin aynasına baktıkça, kendilerini dev sanıp

İlk şiir kitabı 1962´de yayımlanan Melisa Gürpınar´ın otuz yıllık şiir serüveninin son halkalarından biri sayılabilen Çocukluğum ve Ölümüm, özellikle dil ve anlatımındaki yalınlıkla, usta işi bir yapıt olduğunu kolayca belli ediyor. Çocukluğum ve Ölümüm, şairin kullandığı tema, yinelenen sözcükler ve çağrışım sıralamaları göz önüne alınırsa, küçük şiir parçacıklarından oluşan bir tek uzun şiir. Melisa Gürpınar, Ben ölüm temasına, yani bu çok işlenmiş zorunlu sınav sorusuna yaklaşırken, ister istemez geride

Bir zamanlar eski bir kentte her gün yusufçuklar öterdi.Bir zamanlar bu eski kent, yemyeşildi.Kenti çevreleyen dağlar, bayırlar, kırlar, ormanlar insanlar tarafından yakılıp yıkılıp çirkinleştirilmemişti.Bu kentte çocuklar da vardı. Olmaz olur mu?Bu çocuklardan biri de Gül’dü. Belki o çocukların tümüydü de. Kim bilir, belki de hep çocuktu ve çocuk kalacaktı.Kaç yaşındaydı Gül? Bütün çocukluk yaşlarında. Durmadan büyüyor, gelişip değişiyor, her yaşı yaşamanın doyumsuz neşesini buluyordu kendinde.Bir de şu bü

İşte size yazdığım bu mektubu da,Aklımdan geçirdim.Bekleyemedim okuma yazma öğrenmeyi.Kâğıt kalem kullanmadan yazıverdim.Parmaklarımla havanın içine,Çizgiler çiziverdim gizlice.Bu da bir mektup olur, göklere yazdığım.Belki kuşlar okur,Belki aydede.

Melisa Gürpınarın şiirlerinde, yaşanan mekândan özlenen bir düşe, yaşamı kuşatan bir darlığa, ya da üretimi kamçılayan yalıtılmış bir alana, yalnızlığın anlatımında bile yetersiz kalan bir sözcüğe dönüşen bir kavram oluyor, Ada. Elli üç şiir boyunca geçmişle bugün arasında gidip gelen, gümüş saplı bir aynada kendisiyle yüzleşen şair, inceliklerle, imgelerle dokununmuş bir dille denizi, güneşi, kuşları, çiçekleri, hüzünlü günbatımlarını, şarap ve zeytinyağı kokularını, eski aşkları, özlemleri anlatıyor. Meli

YENİ ZAMAN ESKİ HAYAT, çeşitli yazın dallarında 1962´de bu yana ürünler veren Melisa Gürpınar´ın yayımlanan ilk oyunu oluyor. Oyun, bir İstanbul ailesinin olduğu denli, zaman rüzgarlarıyla değişen İstanbul´un da öyküsü; Cumhuriyet öncesinden bugüne uzanan yolculuğu... "Saltanat kayığı batmış İstanbullu"dan "yeni İstanbullu" dönemine; Kızıltoprak köşklerinden "basacak toprağın kalmadığı" günlere; "besleme, kahya, seyis, bacı kalfa, halayık, lala, aşçı, arabacı ve Paşa hazretleri"nden "dışarlıklıların" egem