Türk Sineması 2005-2010 Atillâ Dorsay, önceki kitaplarıyla 1970 yılından itibaren Türk sinemasını film film izleyen ve tam bir dökümünü çıkaran çabalarını bu kez son altı yıla yoğunlaştırıyor. Ve 2005 başından 2010 sonuna dek izlediği tüm filmleri yakın takibe alıyor. Çeşitli sinema olaylarına genel olarak bakan değerlendirme yazılarıyla birlikte kitap, sinemamızın adeta şaha kalktığı bu ilginç ve üretken dönemin eksiksiz bir dökümü, bir başka deyişle dünyaca tanınan ulusal sinemamızın romanı

İlk gezi kitabım 2002de yayınlanmış ve dört ayda dört baskı yapmıştı: Yaşam ve Ölüm Kentleri. Bu başarı görece de olsa şaşırtmıştı beni doğrusu... Acaba gezi yazıları, seyahat kitapları daha mı çok ilgi çekiyordu? Ben kendimi sinemaya adayarak ömrümü ziyan mı etmiştim? Bu yakınma şakamın içinde biraz gerçeklik payı olsa da, yapacak bir şey yoktu. Hele bu saatten sonra... Malum, sanat alanında, özellikle yazarlık konusunda yazacağınızı siz seçmezsiniz, yazacağınız sizi seçer!.. Sinema benim kaderimdi, artık

Kültür ve Sanat Dünyamızdan Portreler Atillâ Dorsay, sanat ve kültür dünyamızdan tanıdığı ilginç kişilerin, kimileri bu kitap için yazılmış portreleriyle karşınızda: Anı, değerlendirme ve söyleşilerden de yararlanan ve hepsi günümüze dek getirilmiş 50 portre... Cahide Sonku'dan Çolpan İlhan'a, Türkân Şoray'dan Hülya Koçyiğit'e, Yılmaz Güney'den Onat Kutlar'a, Lütfi Akad'dan Metin Erksan'a, Yıldız Kenter'den İsmet Ay'a, Gülriz Sururi'den Mehmet Ulusoy'a, Vehbi Koç'tan Şakir Eczacıbaşı'na, Çelik Gülersoy'dan

Sinemaseverlere ve Sinema Günleri´ni izleyeceklere deneyimli eleştirmenden usta işi bir kitap… Sinema… ve Unutulmayanlar, ünlü eleştirmen Atillâ Dorsay´ın sinemanın önde gelen yerli-yabancı yönetmen ve oyuncularıyla yaptığı söyleşilerin yer aldığı bir tür anı defteri. Dorsay bu söyleşilerde yılların deneyimiyle ve kendine özgü üslubuyla yönetmen ve oyuncuların yaratıcı kimliklerini ve sanatsal eğilimlerini saptarken bir edebiyat tadı duyumsatmayı da başarıyor. Alfred Hitchcock, Elia Kazan, Akira Kurosawa

Sinemamızın `yakın takipçisi` Atilla Dorsay, 1990`ların başlarındaki çöküşten bugünkü `rönesansa` kadar Türk sinemasının serüvenini mercek altına alıyor. Yılda 6-7 filmin çekilip onların bile sinemalara gelemediği dönemden, tüm zamanların rekorlarını kırması beklenen G.O.R.A. filmi dönemine nasıl gelindi? Hangi filmler dönüm noktası oldu, hangi evrelerden geçildi, hangi başyapıtlar ya da fiyaskolar çekildi? Tüm önemli filmlerin eleştirileri ve genel çerçeve yazılarıyla, bu 15 yılın tüm aşamaları artık elini

Atilla Dorsay müziği de çok sevdi. Neredeyse sinema kadar... Hayatını şarkılarla iç içe yaşadı. Ve bir dönemde bir ikili kurarak şarkıcı olmayı bile denedi. Ama olmadı. "Kader ağlarını ördü" ve o sinema yazarı oldu. Ancak müzik tutkusu hiç sönmedi. Yıllar sonra yazdığı bu kitapta Dorsay hayatının çok önemli bir parçası olan müzikle ilişkili anılarını anlatıyor. Ve bu aynı zamanda, hemen tüm 20. yüzyıl pop müziğini kapsayan bir tarihe dönüşüyor. Kişisel olmasına karşın herkesin kendi şarkılarından, seslerin

"Ne kadar çok sevdim seyahat etmeyi... Aslında benim gibi `ev çocuğu` ve tam bir büyük kent yaratığı olan, alıştığı şeyleri hep elinin altında isteyen, çoğu zaman kendisini bir `sultani tembel" sayan birine pek yakıştırılamayacak biçimde sevdim... Hemen her gördüğüm kente ve ülkeye aşık oldum..." diyor Atillâ Dorsay

"Işıklar söner, beyazperde görüntülerle türlü-çeşitli renklere bürünür. Ve film başlar... İşte o an dikkatli olun... Çünkü ışıklar sönüp görüntünün egemenliği başladığında her şey olabilir. Bir film boyunca çok şey ya da her şey değişebilir. Bir filmle hayatınız değişebilir. Dikkat edin, ayağınızı denk alın..." Atilla Dorsay, bu kitapta başta Sinema dergisi olmak üzere, çeşitli dergilerde yazdığı o unutulmaz yazılardan bir bölümünü önümüze getiriyor.

Evet, sinemaya artık kadınlar geliyor. Kararlı, inatçı, hatta kızgın ve radikal biçimde... Amaçları, dizginleri erkeklerin elinden almak ve en azından kadın filmlerini bizzat yönetmek mi? Yoksa çok daha gözüpekler mi?... Ama ben, kendi adıma, sinemada kadını hala en güzel ve en hülyalı haliyle, bir `glamour` öğesi gibi hatırlamak, onu sanki beyazperdeyi ışıtan kutsal bir varlık gibi görmek istiyorum. Belik kadınlara hayranlığımdan, belki bilinçaltı erkek egemen tavrımdan... Atilla DORSAY

“Türkân´ı çevreleyen o enginsevgi ummanına bir katre sevgi de benden düşüyor. ışte bu kitap, baştan sona bu sevginin itkisiyle yazıldı. Ve umuyorum ki bu kitabı okuyanlar, sonuç olarak bu sevgiyi, benim ve de seyircisinin ona karşı yıllardır süregelen sevgimizi, paylaşırlar.“