Artık sesim yok, işte bu yüzden korkacak bir şey de yok. Şenay Eroğlu Aksoy’u öykü okurlarıyla tanıştıran Evlerin Yüreği, yazarının deyimiyle bir çığlık: “Bazı evlerin yüreğinin karanlıkta çarptığını hepimiz biliyoruz. Orada zayıf olan için hayat zor. En hafif ifadeyle katlanılmak zorunda olunan bir şey hayat. Bu öyküler, yıllardır deneyimlediğim eşitsizlik ve itilmişliğe duyduğum öfkenin dışavurumu...” Görmezden gelinenleri irinli bir yarayı patlatır gibi görünür kılan incelikli bir dil, çağdaş öykücülüğüm

Çocukluk başkalarına kolaylıkla karışmanın adıydı, sorgusuz sualsiz, onların parçası olmanın adı. Ben çoktan yitirdim o duyguyu. Şenay Eroğlu Aksoy, özgün keşiflerle dolu ikinci öykü kitabı Gece Çığırtkanları’nda, “örgütlü kötülüğü” ve hayatın her alanına uzanan yansımalarını soğukkanlı bir üslupla dile getiriyor. Öteki olmak ve iktidar kavramları üzerinden, sokaklardan eviçlerine, oradan da ruhlara uzanan arızalara dikkatli bir dille dokunan öyküler, okuru vicdan üzerine düşünmeye çağırıyor. Gece inince bi

“Kendimizle ilgili soruların cevabı bizde değil, biliyorum. Yoksa durmadan içimizle konuşuyor olmamız ragmen neden bu kadar acı çekelim ki?” Şenay Eroğlu Aksoy, Evlerin Yüreği ve Gece Çığırtkanları’nın ardından yeni öykülerini bir araya getiren Sardunyaların Kışı ile tekrar okurlarıyla buluşuyor. Yaşamın görünen yüzündeki maskeyi sıyırıp atan, eviçlerindeki iletişimsizliğin ve toplumsal baskının insan ruhunda bıraktığı öfkeli tortuya yakından bakan bu yeni öyküler, ışıklı bahçelere değil karanlık yatak odal

Modern öykücülüğümüzü özümsemiş, kendi dilini araştıran, incelikli anlatımı ve özgün dünyası olan bir yeni yazar: Şenay Eroğlu Aksoy. Yalnızlığın, sevgi ve güven arayışının, derindeki saçmalık duygusunun çarpıcı biçimde öyküleştiği bir ilk kitap: Evlerin Yüreği. Bana bunu neden yaptılar bilmiyorum. Hatırladığım, insan azmanı iki adamın kollarında, ayaklarım yerde sürüklenerek elektronik kapılardan geçirilişimdi. Masmavi bir kurdeleyle boyunlarına astıkları kartları okutarak açmışlardı kapıları. İşte tam o

?Vah gecenin diliyle mecnun olanlara!.." ?Perdeyi aralayıp oltada yaşam için çırpınan balığa baktım; adamın avuçlarındaydı şimdi, durmaksızın devinen kuyruğu bitmek üzere olan bir özgürlük savaşında çırpınıyordu. Gece inince, bir balık gibi çırpınmış, terbiye edilmiş, cezalandırılmış tenime, isli ellerime bakıp durdum. Gece çığırtkanları ışığımı görüp fişlemesinler diye yarı karanlıkta, el fenerinin cansız ışığında yazdım sözcüklerimi bu defa: Balık, ölüm, yangın." İlk kitabı Evlerin Yüreği ile öykücülüğüm