Deleuze'ün felsefe tarihine vakfettiği hiçbir kitabının odağında antik felsefe yoktur der Miguel de Beistegui. Bununla birlikte, yirminci yüzyıl düşünürlerinin çok azının antik felsefeyle Deleuze kadar yakın ilişki kurduğu ve ondan sistematik olarak faydalandığı öne sürülebilir. Bu ifadeler, Deleuze'ün görece ihmal edilen antik felsefe (Platon/culuk hariç) ile ilişkisini göstermesi açısından oldukça çarpıcıdır. Deleuze'ün Platonculuğu reddetmesi, eserlerinin en üstünkörü okumasında bile açıkken, Platonculuğ

Dünyaya iftira etmekle meşhur olan ve kendi kuşağının en önemli entelektüel figürleri arasında gösterilen Cioran, azizlerin ve mistiklerin gölgesinde soluklandıktan sonra, insandan kaçan bir depresyon düşkününe dönüşmüştür. Çağına hâkim olan dekadansın tinselliği yorumlarını metafizik esinleriyle selamlayan Cioran, doğmuş olmaktan, varoluşa, ölüme ve teolojiye kadar uzanan geniş felsefi zemini tamamen nihilist, kuşkucu, ancak dikkatli ve düşünceli bir tavırla ele alır. Göçmen, sürgün ve vatansız Cioran'ın a

Elinizdeki çalışma, Deleuzeün erken dönemini karekterize eden Hume-Bergson ekseninden, kariyerini olgunluğa taşıyan Nietzsche-Spinoza özdeşliğine geçerken ele aldığı bir dizi felsefi sorunu onun fark felsefesi çerçevesinde değerlendirmesinin yanı sıra, Platondan bu yana Avrupa düşüncesini egemenliği altına almış temsil felsefelerinin ayrıntılı bir eleştirisinin Bergson, Nietzsche ve Spinoza felsefelerindeki konumlarını da ele alıp tartışmaktadır.