Giderken o kadar çok hece götürdün ki yanında. Ben şimdi kurduğum cümlelerin ölçülerini tutturamıyorum, bize güzel bir roman yazabilirdim başkaları üzerinden. Lakin yazmadım herkesin beklediği duygusal kavuşmalar olmayacaktı. Hem neden insan yalan konuşsun ki? Elbette güzel sonlar düşledim kâğıtla yüz göz olduğum saatlerde yüzümün bir yarısı sende kalmıştı ben onu ararken sen en müsait şekilde düştün parmak uçlarımdan yara almadan, kanamadan, kusmadan... -Dilek Erkılınç- (Tanıtım Bülteninden)