Yer Almanya… Yazar bu ülkede yalnız bir kadının ve gurbetçilerin çektiği sıkıntıları, yazarlığa ve yaşama tutunma çabalarını, vatan özlemini, sevdiklerinden uzak olmanın yalnızlığını geçmişine göndermeler yaparak on aylık yeğeni Yankı’ya sade ve akıcı bir dille anlatıyor.

Gönül Özgül, Gönülce Öyküler kitabında öykülerinin içine giriyor.Kimi zaman karıncaları gözlüyor, kimi zaman tatil yaparken gürültüsünden bunaldığı otellerden kaçıyor... Kimilerinde de yurtiçindeki bazı insanlarımızın, yurtdışında yaşayan insanları aratmayan itici yapılarına tanık oluyor. Ama bütün hikâyelere Gönülce, gönlünden geldiğince dokunuyor.

Yıl 1915. Osmanlı bir yıldır Birinci Dünya Savaşı'nda. Otuz beşinci Osmanlı padişahı Sultan Mehmet Reşat. Doğu illerimiz Rus tehdidi ve işgali altında. Ermeni çeteciler dehşet saçıyor. Tecavüz, işkence, kırım ve kıyım... Erzincan'da, 13 yaşında ikiz kızlar Safiye ile Nafiye: Ana babaları ölmüş, gencecik amcaları ve ebelik yapan babaanneleri ile birlikte savaşın yoksul ve ürkütücü havasını soluyarak yaşamaya çalışıyorlar. Ata binebilmek, atla gezebilmek en büyük düşleri. Bir gün biniyorlar, daha doğrusu

"Haliç`inde doğup büyüdüğüm bu kenti içime çektim. Akşamını soludum. Bir şeyler düşündüm. Şiirler okudum, şarkılar mırıldandım, resimler yaptım, fotoğraflar çektim. Hatta GÖNÜL KİTABEVİ`me kavuştum. Yaz dinlenceleri bile yaptım. Denizlere girdim, su kayaklarıyla uçarak dalgalarla boğuştum. Ama sonunda hep İstanbul`umdaydım. Benim olan bu kentte..."

Sevgilerin, umutların dolu dolu yaşandığı, kaçamak bakışların buluştuğu, ara sokaklarda el ele dolaşılan sıcak günler. Akşamları odanın kuytularında her şeyin paylaşıldığı günlükler... Ve o Lise Defterleri hemen her gencin olduğu gibi onun da umutlarını, sevgilerini sakladılar. Ancak geçen günler, umutları değil acı gerçekleri, sevgileri değil hayal kırıklıklarını getirdiler. Yine de umut onlara kardelen çiçekleri gibi beklenmedik zamanlarda küçük mutluluklar fısıldıyordu.

Kuşlarcık... Siz üniversiteye giden kızları da hiç kıskanmazsınız sanırım. Ben kıskanıyorum. Sizlerin kanatlarınızı, özgürlüğünüzü, her yere gidebilme şansınızı kıskandığım gibi... Dükkan kapanıncaya dek durdum orda. Kahrolması gereken biri olduğuma iyice inanıyordum. Üniversiteye giremeyecek, gönlündeki meslekleri yapamayacak... rastgele işlerde ömrünü geçirecek biri. Bu yüzden vitrindeki her şey kahkaha attı, alay etti benimle. Mürekkepler, kalemler, ders kitapları... Bunu yüreğimin derinlerinde hissediy

Türkiyeli bir genç kızın Türkiye ile Almanya arasında kurulu bir salıncakta salınışı bu öyküler. Göçler her zaman ağrılıdır; insanoğlunun anlatısı serüvenleridir. Geminin En Altındaki, göçten de öte, insanlarımızın, iki ayrı kültürün salınımında, topluma, törelere, sonra da kendilerine yabancılaşması, yalnızlığı, eleştrisidir. Bu kitapta okur; okuduğu öykülerin yaşanmış, özümsenmiş, yazılırken yeniden yaratılmış olduğunu görecek; öykü kahramanlarının düşlerine, duyarlılıklarına, özlemlerine ortak olacaktır