Diddy cinayet işledi mi? Hester sevimli bir yalancı mı? Demiryolu işçisi gerçekten öldü mü? Rüyalar, gerçeklerden daha mı gerçektir? Ölüm Tüneli, kahramanı Diddynin rüya ile gerçeği hiçbir zaman birbirinden ayıramadığı, hayat, ölüm ve bu ikisi arasındaki ilişkiyi kurcalayan bir kâbus meditasyonu sanki. Üstelik bu salt bir roman da değil, bir tür, tarifi mümkün olmayan, aşkın ve ölümün peşindeyken ikisine de tutku kertesinde bağlanmış bir deneyim; kısmen roman, kısmen cinayet öyküsü, kısmen felsefe, kısmen

Metafor Olarak Hastalık Aıds ve Metaforları Susan Sontag "Orta Çağlar`dan beri, frengi ve veba; on dokuzuncu yüzyılda, tüberküloz; yirminci yüzyılda, kanser; milenyuma yaklaşırken, AIDS. Anlaşılan toplumların, tarihin her döneminde `kötülükle özdeşleştirmek istedikleri ve suçu onun `kurbanlar` ına yıkacakları bir bir hastalığa ihtiyaçları mutlaka oluyor. Beni Metofor Olarak Hastalık adlı kitabımı yazmaya götüren etken de,kanserli hastaların nasıl damgalandığını keşfetmem oldu. Hastalık, hayatın gece kara

Savaş, iç deşer; savaş, bağırsakları boşaltır. Savaş, teni yakıp kavurur. Savaş, organları bedenden koparır. Savaş, yıkıp yok eder. Ve savaş, insan türünün doğasından gelir. Böyle diyor Susan Sontag, `tefekkür nesneleri olarak` savaş ve dehşet fotoğraflarından hareketle kaleme aldığı bu sarsıcı kitabında. Daha sonra da, Goya`nın Savaşın Felaketleri serisinden Amerikan İç Savaşı, Birinci Dünya Savaşı ve Nazi ölüm kamplarının fotoğrafik belgelerine ve daha yakın tarihimizde Bosna, Sierra Leone, Ruanda, İsrail

Herhangi bir insanın vahşetin en amansız boyutlarını gösteren fotoğraflarla ilk defa karşılaşması, bir tür ifşadır, prototipik açıdan da modern ifşadır. Benim kendi payıma bu ifşayı yaşadığım an, Temmuz 1945´te Santa Monica´daki bir kitapçıda tesadüfen gördüğüm Bergen-Belsen ve Dachau fotoğraflarıydı. O güne değin -fotoğraflarda ya da gerçek hayatta- görmüş olduğum hiçbir şey, içimi bu denli keskince, derinden ve anında deşmemişti. Gerçekten de, tam olarak ne hakkında olduklarını kavramam yılları alsa bile,

Galiba tüm hayatım boyunca Alice Yatakta'yı yazmak için hazırlanıyordum. Kadınların acısı ve öfkesi üzerine bir oyun. Ve son olarak hayal gücü üzerine bir oyun. Aklın tutsaklaştırılması olgusu. Ve hayal gücünün zaferi. Ancak hayal gücünün kazandığı zaferler yeterli değil