“Bu ilmin [musıki ilminin] kıylükâli [lafı, dedikodusu] çoktur.” Hızır Ağa “İstanbul’un Yenikapı Mevlevîhanesi şeyhlerinden Abdülbâki Nâsır Dede (1765-1821; şeyhliği 1804-1821) 1794 ile 1796 yılları arasında geleneksel Osmanlı/Türk musıkisiyle ilgili çok önemli iki eser kaleme almıştır. Bunların ilki bu musıkinin kullandığı perdeleri listeleyen, bunların nasıl duyurulacağını gösteren, usûlleri, makam ve terkipleri sıralayıp açıklayan ve musıki icrası hakkında bazı faydalı bilgiler de içeren bir tür musı

Cem Behar Orada bir musıki var uzakta...'da Osmanlı/Türk musıkisinin on altıncı yüzyılda yaşadığı değişimin arkeolojisini yaparak, yeni siyasî, sosyal ve ekonomik koşulların imparatorluk başkenti İstanbul'da nasıl bir "tarz-ı Osmânî" musıkinin oluşmasına zemin hazırladığının izini sürüyor. Kahvehanelerin açılmasıyla musıkinin Saray'dan halka inmesi, avâm/havass karşıtlığı, icraya yönelik Acem etkisi gibi olguları, güfte mecmuaları ve o döneme ilişkin (on altıncı yüzyılın ikinci yarısı) elimizdeki tek görsel

Şeyhülislâm Esad Efendinin (1685-1753) Atrabül- Âsâr adlı eseri Osmanlı döneminin bilinen tek musıkişinas tezkiresidir. Bu biyografi derlemesinde kendisi de müzisyen ve besteci olan Esad Efendi on yedinci yüzyılda ve on sekizinci yüzyıl başlarında yaşamış yüze yakın Osmanlı/Türk musıkisi bestecisinin yaşamı ve eserleri hakkında kısa bilgiler sunar. Cem Behar bu ayrıntılı incelemede Esad Efendinin biyografik ansiklopedisinde verdiği her bilgi kırıntısını değerlendirip tarihsel bağlamına yerleştirerek, yani A

Osmanlı/Türk Müziği: Gelenek ve Modernlik 1980 yılından itibaren çeşitli dergi ve gazetelerde Türk Müziği üzerine makaleleri ve kitapları yayımlanan Cem Behar, hazırladığı son kitabında Osmanlı/Türk Müzik serüvenini ele alıyor. Kitapta; geleneksel Osmanlı Türk müziğine ilişkin iki adet önemli kaynak metin, bazı kilit isimlerin biyografileri, üç adet temel başvuru kaynağı taraması ve bu müziğin ‘modernizasyon’ serüveni ile ilgili iki makale yer alıyor. Bu alanda, son yirmi yılda, müzik tarihi ve müzikoloji a

Geleneksel Osmanlı/Türk musıkisi tarihinin en önemli yazılı belgelerinden biriyle karşı karşıyayız. Tek nüshası Paris´te Bibliothèque Nationale de France´ta Şark Yazmaları (Manuscrits Orientaux) bölümünde bulunan ve [Turc 292] katalog numarasıyla tasnif edilmiş olan bu adsız elyazması, Leh mühtedisi Wojciech Bobowsky´nin -nâm-ı diğer Ali Ufkî Bey (1610-1675)- bıraktığı elyazması eserlerinden biridir. [Turc 292] yazması üzerinde bugüne dek hiçbir ciddî akademik çalışma yapılmadığı söylenebilir. Esas itibar

Osmanlı/Türk kültürünün dayandığı temel öğretim yöntemi, meşk'tir. Musıkiden hat sanatına kadar geleneksel estetiğin doğasını şekillendiren bu yöntem, aynı zamanda usta-çırak ilişkisi etrafında örülen toplum ahlakının da aynası olmuştur. Meşk, Osmanlı'dan Cumhuriyet'e sanatkar kuşakları arasındaki bilgi ve tecrübe aktarımını sağlayan bir kültür köprüsü özelliğini de taşır. Bu açıdan tarih boyunca toplumsal hafızayı temsil etmiş; sanatçıları ortak bir aidiyet duygusuyla kuşatarak, bütün geleneksel sanat türl

Cem Behar'ın farklı dönemlerde kaleme aldığı sekiz makaleyi dört bölüm altında bir araya getiren Osmanlı/Türk Musıkisinin Kısa Tarihi, geleneksel Osmanlı/Türk musıkisinin oluşma ve olgunlaşma döneminden (1603-1839) İsmail Dede Efendi'ye, musıkide icra, üslûp ve virtüozluktan Mevlevî mukabelesine varıncaya dek, musıki tarihimizin kuramsal ve biyografik fasıllarında geziniyor. Osmanlı/Türk Musıkisinin Kısa Tarihi ile, Cem Behar klâsik musıkimize ilişkin kaynak niteliğindeki araştırmalarına devam ediyor.

Bu kitaptasözüedilenKasapİlyasmahallesibugünartıkyok.Suriçiİstanbulunun Marmara Denizikıyısındakibuküçükmahallesiyasalvarlığınıkaybetti.ÖnceTürkiyeBüyük Millet Meclisininkabulettiği 17 Mart 2008 tarihve 5747 sayılıyasailesuriçiİstanbulununikiilçesindenbiriolanEminönüilçesiortadankaldırıldıve Fatih ilçesisınırlarıiçinealındı. Bununhemenardından da İstanbul BüyükşehirBelediyeMeclisinde 16 Temmuz 2008 tarihindekabuledilenbirkararlabuyenivegenişletilmiş Fatih ilçesindeyüzyıllardırvarolaneskimahallelerbirleştiri

‘‘Kantemiroğlu adıyla bildiğimiz Boğdan Prensi Demetrius Cantemir'in (1673-1723) ömrünün toplam olarak yirmi iki yılını geçirdiği İstanbul'da büyük bir ihtimalle son şeklini 1703 ve 1710 yılları arasında verdiği ve ‘Kantemiroğlu edvârı' diye adlandırageldiğimiz Kitabu‘ilmi'l-mûsıki ‘alâ vechi'l-hurûfât adlı eseri geleneksel Osmanlı/Türk musıkisi tarihinin en önemli metinlerinden biridir. Bir tarihçi açısından bakıldığında musıki geleneğimizin on yedinci yüzyılı en ilginç fakat eldeki tarihî belge ve bilgi

Ondokuzuncu yüzyılın sonu ile yirminci yüzyılın başlarında İmparatorluktan Cumhuriyete geçiş döneminin karmaşası içinde, sosyal tarihin ve çok özel bir alanını ele alan bu çalışma, İstanbul´da evlilik, aile ve doğurganlık ilişkilerini incelemektedir. Alan Duben ve Cem Behar, sözkonusu dönem için yaptıkları evlilik, doğurganlık, hane oluşumu ve demografik davranış tahlilleri sonucunda, İstanbul´da yaşayan son dönem Osmanlı ailesinin, yaygın görüşlerin aksine ortalama olarak küçük olduğu, bu ailelerde çocuk s