Bütün gece, belli belirsiz, geçmişiyle boğuşurken dağ bayır koşmaktan yorgun düşmüş, derinden gelen uğultulu bir ses, “Toprak Renkliler de koşacak.” deyip durmuştu. * Annesi pek konuşmadığından ona, “Suskun Kadın.” derlerdi. … Veysel Karani’nin çok da ırağa düşmeyen ve geleni giden olmayan denize yakın türbesine gider, suskun bakışlarla oturur, bazen türbenin içinde bazen dışında kendine korunak ettiği ağaç altında gün boyu güneş ininceye kadar vakit geçirirdi. * Yol bitmek bilmiyor, kafasını kaldırmaya kor

İdamın arifesinde yolda karşılaştığı arkadaşı, tanıdığı birinin idam edileceğinden söz etmişti ama ismini söylememişti. * “Kirli tabancayı…” dedi şaşırmış bir yüzle. “Niçin almış ki ortada herhangi bir sebep yokken?” * Peki ama Hazreti İbrahim’in Baltası diye bir şey var mıydı, varsa da bugüne kadar toprağa karışmadan sağlam kalabilir miydi? * Peygamber’in gittiği yoldan gidecek, bastığı toprağa basacak, içtiği sudan içeceklerdi. * Tetiği düşüren adam, “Bunun mermisi ağzındaydı, kim boşalttı şarjörü?” diye

“Gardaş.” dedi kırkyıllık arkadaşına der gibi. “Gel azığımızı üleşelim, bizim törede ekmek üleşilmeden yenmez.” Karşısındaki afallamıştı, bozulduğunu belli ederek “Bizim boğazımızdan…” dedi gayet ciddi bir tavırla. “Faşist lokması geçmez.” * “Ölme aslanım!..” diyerek canhıraş bağırıyor, haykırıyor, feryat ediyor, hüngür hüngür ağlıyordu. * Eli kendiliğinden beline gitti, tabancayı kavrayıp belinden çıkardı, namluyu hedefe çevirdi, tetiğe arka arkaya şuursuzca defalarca bastı. * Hiçbir yerden haber alamıyor,

Bu iş buraya kadar... deyip tam pes edecekti ki kulağının dibinde bir cayırtı koptu. Terasa çıktılar, ocaklarını mahvetmeye gelen tankları içlerine akıttıkları sel olmuş yaşlarla izlediler. Dediler ki!.. Ayağının altında Mustafa Pehlivanoğlu var. Az önce idam ettik, buraya getirdik, ayaklarının altına attık. Nazik devrimci arkadaşının bir de sigarayı bırakma savaşı vardı ki evlere şenlikti. Kelepçeler vuruldu bileklerime gaddar... Onlar için hep ağlamalı... Kurtlar dağlarda ölür...

Bu iş buraya kadar. deyip tam pes edecekti ki kulağının dibinde bir cayırtı koptu. Terasa çıktılar, ocaklarını mahvetmeye gelen tankları içlerine akıttıkları sel olmuş yaşlarla izlediler. Dediler ki Ayağının altında Mustafa Pehlivanoğlu var. Az önce idam ettik, buraya getirdik, ayaklarının altına attık. Nazik devrimci hücre arkadaşının bir de sigarayı bırakma savaşı vardı ki evlere şenlikti.

İdamın arifesinde yolda karşılaştığı arkadaşı tanıdığı birinin idam edileceğinden bahsetmişti ama ismini söylememişti... Kirli tabancayı... dedi şaşırmış bir ses tonuyla. Niçin almış ki durup dururken? ...Çekmeseydi o tetiği; onlarca, yüzlerce, binlerce, sayısız senaryo... Hazreti İbrahim'in Baltası! diye bir şey var mıydı, varsa bugüne kadar çürümeden sağlam kalmış olabilir miydi? Kâbe bütün haşmetiyle siyah bir inci misali önlerine çıkıverdi, muhteşemdi. Müthiş bir çekim gücü vardı. Sessizliğe bürünmü

Nurdan sessiz ve sakin bir şekilde dinlerken Manas'ın konuşmalarını, gözlerini uzaklara dikti. Keşkeli cümleleri kur Müslüman Çocuk! dedi, Gerçekten çok ihtiyacım var o cümlelere. Bazen düşünmeden edemiyorum. Olanlara eğilmek yerine mücadele etseydim belki de bu yaşananlar daha farklı yaşanacaktı. İşte o zaman bazen, 'Keşke!..' diyorum, 'Acaba insan kendi kaderini kendi mi yazıyor?' diye hayıflanıyorum akıp giden yıllarıma. Nurdan'ın gözleri nemlenmişti. Bizimki! dedi, Sevgi değil demek yanlış da değil doğr