“Vakit gece yarısıydı. Bütün hazırlıkları tamamdı. Hedefine en iyi şekilde odaklanmıştı. İşin sonunda da mutlu sona ulaşmak istiyordu. Hata yapmayı kendisine yasaklamıştı. Yapacağı işleri kusursuz bir şekilde yapmayı planlamıştı. Hedefindeki kişinin durumuna göre hareket edecek ve onun hayatını kabusa çevirecekti. Planını devreye sokmak için elindeki malzemelere son kez göz attı. Çevresini iyice gözlemledikten sonra da saatini kontrol etti. Kapüşonlu montunun fermuarını çekti ve zamanın geldiğini düşünü

Çayları aldı ve oturdu. Aklına, özellikle son zamanlarda sıklıkla takılan ve bir türlü cevap bulamadığı bir soru geldi ve ilk kez hayat tecrübesi olan birine sormak istedi: -Yahu amca bir şey soracağım. -Tabi evlat buyur. -Diyorum ki, acaba insanlar dünyaya sırf böyle sabah işe gitmek, akşam eve dönmek, yemek, içmek, yatmak, evlenmek, çoluk çocuk sahibi olmak ve sonra da bir şekilde ölmek için mi geldiler?

sen gelmeyeceksin bunu herkes biliyor yine kalplerini yıkayacak kadınlar telefonlarda ben yine uzanıp tundralarına zamanın