Bazı eski düşünürler, bir insanın “Gülmeyi bilen bir hayvan” olarak tanımlanabileceğine inanıyorlardı. Ve bir dereceye kadar haklı olduklarını düşünüyorum, çünkü sadece iki ayak üzerinde yürüme ve çalışma faaliyeti insanları hayvanlar âleminden ayırmadı, hayatta kalmaya ve binlerce yıllık tarihin akla gelebilecek ve akıl almaz tüm denemelerinden geçmeye de yardımcı olmadı. Gülme yeteneği, işte bu hayvanlarda yok! Bu nedenle güldürmeyi bilenler her çağda ve tüm halklar arasında popülerdir. Hayatın üzüc

Arkadi Averçenko, 1920’de Bolşeviklerin Kırım’ı istila etmesi nedeniyle İstanbul’un yolunu tutan Rus göçmenlerden biriydi. Bir Safdilin Hatıra Defteri’nde İstanbul’da ve bir sonraki durağı Prag’da geçirdiği günleri anlatır. Aralarında hayatlarında ilk kez geçimlerini sağlamak için çalışmak zorunda kalan soylu ve zengin Rusların da bulunduğu göçmenlerin karşılaştıkları zorluklara odaklanırken İstanbul’u fon olarak kullanır. Hayatın yalnızca göçmenler için değil, yerliler için de çok zor olduğu işgal altındak

Arkadi Averçenko, 1920'de Bolşeviklerin Kırım'ı istila etmesi nedeniyle İstanbul'un yolunu tutan Rus göçmenlerden biriydi. Bir Safdilin Hatıra Defteri'nde İstanbul'da ve bir sonraki durağı Prag'da geçirdiği günleri anlatır. Aralarında hayatlarında ilk kez geçimlerini sağlamak için çalışmak zorunda kalan soylu ve zengin Rusların da bulunduğu göçmenlerin karşılaştıkları zorluklara odaklanırken İstanbul'u fon olarak kullanır. Hayatın yalnızca göçmenler için değil, yerliler için de çok zor olduğu işgal altındak

15 Kasım 1920 tarihinde Sivastopol'ün Kızıl Ordu'nun yönetimine geçmesinden birkaç gün önce Kırım'dan kalkan son gemilerle İstanbul'a doğru yola çıkan Averçenko, İstanbul'dan Prag'a süren yolculuğunu özgün alaycı bir üslupla aktararak, yaşamının bir yılını geçirdiği İstanbul'a dair izlenimlerini Bir Safın Notları'nda kaleme almıştır. Devrim öncesi eserlerinde mizahı gülmek ve güldürmek için kullanan yazar, göç sonrası dönemde bunu bir anlatım aracı olarak kullanmıştır. Grotesk mizahı ve hicvinin konusu yaz

Aziz Nesin, kendisine en beğendiği dünya mizahçılarının sorulduğu bir röportajında, Averçenko'nun adını telaffuz eder: Bir yazarın ancak yurdunda varolabileceğinin yüzlerce örneğinden en güzeli Arkadi Averçenko'dur. Averçenko Rusya'dan ayrıldıktan sonra hiçbir ulusun benimsediği yazar olamadığından hakkı olan yeri alamamıştır. Okurların, yurdunda var olmasına izin verilmeyen Averçenko'ya, hakkı olan yeri verilmesi umuduyla.

Küçük İnsan öyküleri ne İsa'ya ne de Musa'ya yaranabilmiş, arada sıkışıp kalan bir kuşağın öyküleridir. Dün çarlık Rusya'sının tebaası iken, yeni güne devrim Rusya'sının yurttaş'ları olarak uyanan bir neslin traji-komik öyküleri. Öykülerin kahramanları, eski dönemin asırlardır devam eden etki ve alışkanlıklarından kurtulamamış, yeni düzenin beklentilerini anlamadan hayata geçirmeye çalışan küçük burjuvalar, küçük memurlar kısacası küçük insanlardır. Bu seçkide Rus edebiyatının 1920'li yıllarındaki en başarı