"Ve bir damla kopar mavi gökteki gri buluttan. Nazlı nazlı süzülüp yeryüzüne inerken muhteşem Uludağ'ı seyreder sonsuz keyifle. Doğuya bakıp yedi parçaya böler gün ışığını, batıya dönüp bütün Bursa'yı sığdırır minik merceğine. Görsel bir şölendir sergilenen, seyrine doyum olmaz. Nihayet, Kutlu dağın zirvesinde, bir kayın ağacının yaprağına konuverir nazikçe. Yük olmak istemez, kayarak düşer susuz toprağa rahmet damlası. Ve sıkıca sarılırlar, toprak ve yağmur birbirine. Uzun uzun fısıldarken sevincinden ısla

İnsan tanık olduğu güzellikleri biriyle paylaşmak istiyordu. Hayatımızın, bireysel başarı ve sahiplenmeyle değil ama paylaşmakla anlamlandığını düşünüyordum. Sevgi insanları birliğe, bencillikse yalnızlığa götürür, demişti bir dostum, haklıydı. Nereye gittiğinin önemi yoktu, önemli olan kiminle gittiğindi! Bu güzel yolculuğu daha da unutulmaz kılmak için sevgilimle yapmayı dilerdim. Fotoğraflarımda, antik kentin orta yerine onu yerleştirmek, kimsenin ulaşamadığı çiçek bahçelerinde kulağına şiirler fısıldama