Dönmemle tanıdım. Yıllardan sonra şimdi düşünüyorum da insan aşkını seçmez; sadece tanır onu. İlkin gördüğünde bu ilkin de bir ilki olduğunu hatırlar, gizlice, dehşetli bir hayranlık ve korku içinde. Çünkü o daha doğmadan önce gördüğüdür... Masumiyet çağının son aşklarından... 1978 yılında İstanbul'dan Küba'ya uzun ve büyülü bir yolculuk... Aşkın sureti peşinde olduğunu henüz bilmeyen genç bir sosyalist... Devrim sonrası Havana'sında, o coşkulu dönemde spiritüel bir buluşma... Adnan Özer merkezinde büyü

Bir neden sonranın da sonrasında izin alıp köşedeki bileycinin sabrından, hınçlanıp son sepetçinin aç açına imgeler taşımasından yazıyorum bu şiiri. Bu sonsuz göçmene bütün tarifeler boş, her yere gidebilir ki onlar hiçbir yerlerdir. Yağmura tutunur, ıslak trenlere, belki bir meraka. Neler neler geçer aklından ki hepsi ara seferlerdir olmayan bir güzergâhta...

Adnan Özer'in şiiri, süregelen anıları dile getiren simgeler şiiridir. Bu şiirler, kendi köklerine, delikanlıların öttürdüğü ateşli kavallara, Trakya gençlerinin sevdasına, efsane ve mitlere duyulan özlem içinde umutsuzluk çığlıklarına dönüşen hazin seslenişlerdir. Bu şiirler, terk edilen köye, kızların nazar boncuklarına, deniz üzerinde uçuşan şiir kuşlarına yakılan, birbirinden güzel, usta işi ağıtlardır. Bu şiirler, Trakya'ya tutsak. Trakya'da, Trakya'nın mit ve efsanelerinde, yakıcı sıcak yazlarının sez

Sözün Özü: Bir uçurumdur Aşk, Gölge ve ışık, şiir ve manzum, Orda nice nesnenin sureti, mahzun ve aynı zamanda neşeli yansıyacak. Sefalettir o, dehşettir tarifsiz, Fakat onsuz yaşamak da imkansız.

İnsan bir okyanus koymalı bazen arasıra ayak izlerinin, sığınsa da kalbine gezerek ısıttığı karalar zalim kahramanı olmalı bütün renk edişlerin. Çok görülmüştür kartalın kıyıdan döndüğü kaplanın yırtıcı merakıyla denizden yüzgeri ettiği, ama bir kere olsun erkek dediğin bırakıp ardında ata mezarlarını uzak volkanların kaynayıp söndüğü adalara gitmeli, adını söylesin diye bir taşın içinden evini yakan ateş.

Yalnızca bir türlü aşk vardır; ama görüntüleri binlerce türlüdür. Demiştir bir ortaçağ bilgesi. Görüntüsü binlerce olan aşk, şairlerin dizelerinde dile geldikçe havai fişeklerinin kıvılcımları gibi ateş ateş, renl renk saçılır. Aşk, insan aklı ve yüreğinin kaynağı nilinmeyen bir ateşle imtihanıdır. Bu imtihanda şairler bütün insanlık adına en öne atılırlar.