Ordu, Türkiye siyasetinde bilinen ağırlığının yanısıra, iktisadi alanda da OYAK ile doğrudan, savunma sanayii ile de dolaylı olarak hayli etkin bir öznedir. Bu güç, Türkiye toplumunun tarihsel-kültürel kimlik tasavvurundaki militer değerlerden beslenmiş ve orduyu kurum olarak -halen de sürmekte olan- hegemonik konumuna getirmiştir. Bu konumu nedeniyle ordu hakkında nesnel-eleştirel bilgi ve yorum kanalları kıt ve kısıtlı kalmış, hatta tabu sayılagelmiştir. Ancak son yıllarda dünyada ve Türkiye'de meydana ge

AP ve önderi Demirel, Türkiyede ordu-politika ilişkisinin en canlı yaşanıp tartışıldığı 1960-80 döneminin baş aktörleri arasında yeralıyor. Demirelin orduyu bir yandan sınırlayıp hükümete tabi kılmaya, bir yandan suyuna giderek yatıştırmaya yönelen ikili söylemi, ordu-politika ilişkisinin cereyan ediş biçiminde başlıbaşına önemli bir etken. Bu ikili söylemi inceleyen kitapta, APnin mirasını üstlenen partilerin 12 Eylülden sonraki ordu politikaları da kısaca ele alınıyor.

Ümit Cizre, Türkiye´de son yıllarda ´nakilci´ değil özgün olan sayılı siyasetbilimcilerden birisi. 1990´lı yıllarda yazdığı birçok makalede, artık bir vakıa kabul edilen "siyasal sistemin krizi" hakkında, özgünlüğünü parlak ve çarpıcı terim bolluğundan değil, analitik sağlamlılığından alan yorumları var. Bu yorumların temelinde gayet ´basit´ ve ´klasik´ bir ilke yer alıyor: siyasetin gerekliliği! İnsanların kendileriyle ve dünyayla ilgili problemlerini çözümleri için, bu yönde tartışabilmeleri, müzakere ed