Sanırım artık yavaş yavaş toparlanıp yoldaşlarımla vedalaşmalıyım. Yarın sabaha kalmamalı. Yüce Rabb’ime hamdü senalar olsun. En çok onunla konuşup dertleştim ve huzur buldum. İçimden ılıkça bir şeyler aktı. Dua, sabır, tevekkül, şükür... Mavi gökyüzü ile konuştuklarımız daima gizemli kalacak. Belki bir gün kitap olup neler konuştuğumuzu herkes öğrenecek. Penceremin önündeki görkemli ağaç, diğer ağaçlardan biraz daha fazla sevdim seni. İsmini Boncuk koyduğum anne ile sevgili yavru kedicikler, hep

Kimileri konuşurken insanın sımsıkı tutunası geliyor mıymıntı Yaşama, bütün vücuda kök salmış, iyileşmesi imkânsız gibi görünen yaralara inat! Nasıl anlatsam konuşmalarını; mavi gökyüzünü yeniden keşfe çıkmış, Kalamış vapurunun peşinden sevinç çığlığı atarak kanat çırpan martı sürüsü ya da yeni doğmuş bir bebeğin annesinin sütünde bulduğu şifa gibi. Yeryüzünde huzur bulduğu bir sesi kimse yitirmez istemez, sahiplenir.