"Furuğ'un şiirini, günümüz Farsça şiirinin ve Nima'nın basit bir devamı olarak görmek kanımca eksik olduğu kadar hatalıdır ve büyük ölçüde Furuğ'u tanıyamamanın ötesinde ona yapılan büyük bir haksızlıktır. Haksızlıktır; çünkü o, oturduğu pencereden görülenleri, nasıl görmemiz gerektiğini bize anlatmak için çok acılar çekmiştir. Onun acısı tüm İran kadının asırlar boyu çektiği acıların tümüdür..." Haşim Hüsrevşahi İranlı şair Furuğ Ferruhzad'ın şiirlerinden yapılan birçok seçki içerisinde en sevileni "Yar

Furuğ, hiç kuşku yok ki büyük bir cesaret, irade, çalışkanlık, coşku ve yılmaz bir araştırıcı ruhla sadece şiirle içli dışlı olmamış, o aynı zamanda öyküler yazmış, tiyatro oyunculuğunun yanı sıra sinema dünyasında da teknik eleman, oyuncu, yönetmen ve senarist olarak emek vermiş ve ciddi eserler yaratmıştır Furuğ’un öykülerinde terk edilmiş bir kadının sesi var. Aşk var. Cesur bir kadının aşkı sahiplenişi var. Belki şiirleri kadar başarılı öyküler değildir bunlar. Daha çok geçinebilmek için yazılmış ö

1965 yılında yaşamöyküsünü ünlü yönetmen Bertolucci'nin belgesel film yaptığı, şiirleri ve hayatıyla tüm dünyada biricik yere sahip adlardan Furuğ Ferruhzad. Kısacık yaşamına rağmen (1935-1967) modern İran şiirinin en parlak temsilcilerindendir Furuğ. Sonuncusu tamamlanmamış olmakla birlikte beş şiir kitabıyla önce İran'da sonra tüm dünyada ezilen kadınların sesi olmuş bir şair aynı zamanda. Sonsuz Günbatımı, Furuğ'un tüm okuyanları etkisi altına alan duyarlılığıyla; insanı, doğayı, zamanı, mekânı derin

Aşkın bütün güzelliği ve yıkıcılığıyla var ve yaşanabilir olduğunu cesaretle, özgürce ortaya koyan Furûğ'un şiiri, İranlı genç bir kadının baskıcı ataerkil cendereden benliğini ve iradesini kurtarmak için verdiği "ölümüne" mücadelenin de hikâyesidir. Farsçanın ünlü şairlerinden Ahmed Şamlu onu "rüzgârın akışını ve aşk'ı yani ölümün kardeşi'ni kabul etmiş" şair olarak selamladığı şiirinde, bu genç isyancıdan kalanı aramak isteyenlerin "dağın dergâhına, denizin ve otların eşiğine" gitmeleri gerektiğini belirt

"ölü bir kuş uçmayı hatırlamamı öğütledi bana" Rüzgâr Bizi Götürecek Makbule Aras Eivazi'nin Farsça aslından çevirisiyle, Furuğ'un Tutsak (1952), Duvar (1956), İsyan (1957), Yeniden Doğuş (1963), İnanalım Soğuk Mevsimin Başlangıcına (1974) adlı beş şiir kitabını bir araya getiriyor. Rüzgârın bizi götürdüğü yerde sadece sesin kalıcı olacağına inandığı için şiir yazan, şiir yazmasa yaşayamayacağına inanan modern İran şiirinin öncülerinden Furuğ Ferruhzad "ağaçların soyundanım ben" diyordu: ben çıplağım,

"Şimdi kışın ortasıdır ve benim hâlâ sobam yok. Param da yok. Buna rağmen hep seni düşünüyorum. Elimde olsa senden esirgemem... Evlenmek çocuk oyunu değil, düğün töreni ve adının güzelliği insanı aldatmamalı. Bir kız gelip insanın yaşamına ortak oluyorsa, o insandan onu destekleyip idare etme gücünün olmasını bekler. Kendinde ne zaman böyle bir güç görürsen evlen."

"Furuğ'un şiirini, günümüz Farsça şiirinin ve Nima'nın basit bir devamı olarak görmek kanımca eksik olduğu kadar hatalıdır ve büyük ölçüde Furuğ'u tanıyamamanın ötesinde ona yapılan büyük bir haksızlıktır. Haksızlıktır; çünkü o, oturduğu pencereden görülenleri, nasıl görmemiz gerektiğini bize anlatmak için çok acılar çekmiştir. Onun acısı tüm İran kadının asırlar boyu çektiği acıların tümüdür..." Haşim Hüsrevşahi İranlı şair FuruğFerruhzad'ın şiirlerinden yapılan birçok seçki içerisinde en sevileni "Yaralar

Telos Yayınevi, kısa sürede ilk baskısı tükenen Kederli İpek'in ikinci baskısını Furuğ okurlarına sunuyor... Kederli İpek; Furuğ'un sağlığında yayınladığı Esir, Duvar, İsyan ve Yeniden Doğuş kitaplarından bir seçki. Şiirlerin önemli bir bölümü daha önce Türkçeye çevrilmemişti. Bu yanıyla da Furuğ ile Türkçenin, Furuğ şiiri ile okurun yeni bir buluşması olacak Kederli İpek. Yoksul ile dervişin, keder ile sevincin, kadın ile isyanın, merhamet ile acının buluştuğu şiirler bunlar. Çünkü bir ülkenin top

“… kavramların ve mukayeselerin sarsıldığı bir zaman içinde yaşıyoruz. Dış dünya inanmak istemediğim kadar viranedir. Ben niçin şiir yazdığımı açıklayamıyorum. Sanatla ilgilenen herkesin sebebinin -ya da en azından sebeplerden birisinin- bu yok oluş karşısında bir tür açığa vurulmamış direnme ve yüzleşme isteği olduğunu düşünüyorum. Bunlar hayatı çok seven ve aynı zamanda ölümü de anlayan insanlardır. Sanat çalışması bir tür ölümsüz kalma veya ‘kendini’ geride bırakma, ölümün anlamını yok etme uğraşıdır. Ki

''Gözlerinin sınırsız mehtabında yine bu gece yıldızlar yağıyor şiirime kâğıtların çöl kışındaki aklığı üzerine. Ve ellerim kıvılcımları oya gibi ince ince işliyor. Çünkü ateşten bir gömlektir benim şiirim ; yalnızca aşk ateşinin gölgesine sığınan ve de herkes gibi aşk ateşidir beni de yakıp kavuran.''

Ferruhzad`ın şiiri karanlık ayet`tir. Fakat bu karanlık ayet`in ardında başka bir anlam daha yatmaktadır: Varlık = karanlık ayet. tüm varlığım benim, karanlık bir ayettir seni, kendinde tekrarlayarak çiçeklenmenin ve yeşermenin sonsuz seherine götürecek Ferruhzad`ın şiiri, onun varlık evidir. Heideger`in dil varlığın evidir sözü daha onun kulağına değmeden önce, Ferruhzad`ın şiiri gerçekte onun varlık evi olmuştur. Böylesi bir dilin ancak şiirle uygunluğu olur. Ferruhzad gerçekte onu almış, kucaklamış, v