''Paranoya'', ''Melankoli'' ve ''İklimler'' üçlemesinin ilk romanı olan ''Paranoya'', araladığı fantastik kapıdan bizlere örneği görülmemiş bir aşkı bütün açıklığıyla sunuyor. Sizi duygudan duyguya sürükleyecek bu hikâye, bir solukta okunabilecek ve asla bitmesini istemeyeceğiniz türden. Kazanmak için kaybetmek gerekir, Yaşamak içinse ölmek! Melankoli Kalbinin sesini aç, kulağın işitsin! İklimler

KALBİNİN SESİNİ AÇ, KULAĞIN İŞİTSİN! Onlar, bu oyunda birbirlerine durmaksızın çarpan sayısız dalgaydı. Zamanlar mekânlar birbirine karıştı. Ölümler yaşama... Oysa, öğrenmek için çıkmışlardı bu yola, öğretmek için. Yaşamak için yürümüşlerdi bu yolu, ölümsüzlük için. Bilgeliği aramışlardı bu yolda, ışık olmak için... Şimdi, yolun sonundalar. Hâlbuki son yok, yeniden zamanın başındalar; Sonsuzluk için! "Onu, iyi bir şekilde hatırlayacağım ama sana sırılsıklam âşık olacağım. Bu iklim hiç değişmeyecek.

Fegel, on sekiz yaşına girdiğinde, çocukluğunu kâbusa çeviren Gölge'den kurtulduğuna neredeyse emindi. Liseyi bitiriyordu, hayatının aşkını bulmuştu ve bir an önce onu tutsak eden bu şehirden gitmek için sabırsızlanıyordu. Ama Gölge son bir kez daha geldi ve bu son onu; felsefeyle, ölümsüz filozoflarla, simyayla ve kâhinlerle örülü bir başlangıca sürükleyecekti.  Gördüklerim, yaşadıklarım hayal değilse gerçekliğine nasıl bir açıklama getirebilirim ki? Ya hayalse? Bunu nasıl bitirebilirim? ''Paranoya'', ''Me

Yüz yıllık bir sırrın peşinde sürüklenen gölgeler, asırlar süren bir yaşamın sessizliğine gömüldüler. Gerçekle düş arasında gidip gelmek mi? O düşün içinde yaşamdan vazgeçmek mi? Karanlığın içinde filizlenen bir aşkın, kopkoyu gölgesinde ölüme yürümek mi? Kimsenin görmediğini gördün, kimsenin duymadığını duydun çünkü, sen doğmadan başladı bu oyun.