Geçmişimi çok fazla düşünmem ben. Geleceği ise hiç! Sonsuzluk şimdidedir. Bunu bilirim, bunu derim.Ne zaman bıraktım geçmişimi düşünmeyi, ne zaman bıraktım geleceğim için endişelenmeyi, bilir misin?Sonumun olduğunu düşündüğüm zaman. Çünkü sonum, başlangıcım olmuştu. ‘Mim’dir benim hayatım!Kim miyim ben?Var mı isimlerin önemi? Yolumuz ilim, irfan ve özgür düşünce taşlarıyla; yüreğimiz sevgiyle doluysa?Sonsuz boşluğu biraz olsun anlamlı kılan “Biz” değil miyiz? Bir o kadar önemsiz, bir o kadar değerli...Hâlâ

Gerçek bir masal kahramanı da olabilirim, gerçekliğini yaşadığını sandığım, dokunulan, hisseden ve hissedilen bir karakter de! Artık değişmek hiç önemli değil... İnandığın yalanların gerçekliğini yaşamak mı; yolun neresinde olduğunun önemine aldırmadan, kaybetmek pahasına, yalanları görüp, gördüğün bu yalanların karşısında her şeye baştan başlamak mı? Bazı kurallarımı silip silip bir daha yazacağım. Mutluluğum için ihtiyacım olan tek şey; kendimim! Sen de varsın bu dünyada... Peki, var mıyız? 'Gerçe

Çocukluğumdan pek fazla birşey hatırlamıyorum ben. Onüç yaşımda nişanlandım, onaltı yaşımda evlendim. Öyle ki; ben hep evliydim sanki. Gözümü açtığımda evliydim. "Aşk dedikleri güzel birşey olmalı. Dizilerde seyrettiğim gibi insanı çıldırtan... Hani başımı kaldırıp yıldızlara baktığımda hissettiğim duygu var ya; öyle bir şey olmalı... Kalp çarpıntısı! Aşk dedikleri güzel bir şey olsa gerek... Belki de sadece film karakterlerinin yaşadığı... Gerçekte hiç olmayan, ama herkesin olduğunu sandığı..." Ben Or