Zemheri gecelerden geçiyoruzAy damlası bile sızmıyorKaldı başınıDolgu mahzeninden yalanınKir pas içindesinEridi zamanTutuştur fitilini aydınlığınNem kokuyor havaYıllandıkça bilincinYeşeriyor ölümlerAçlıksa mevsimler boyuTutuştur kiSöylensin son sözleri umudunCoşkun kavgalarda haykırılanYeri yerGöğü gök yapan emeğinAyırdına varsın yaşam

Sekreter kadının odadan ayrılmasından birkaç dakika sonra, Bolivya halkının “Toto” olarak bildiği Roberto Quintanilla Pereira, görüşme odasının kapısından içeri girmişti. Quintanilla, ona doğru adımlarını atarken, Monika çantasındaki silahını çekmiş ve büyük bir hızla doğrultmuştu.Silah tıpkı Monika’nın kalbi gibi tereddütsüz üç el ateş etmişti.Quintanilla büyük bir şaşkınlıkla yere düşerken, “Sana Bolivya devriminin selamını getirdim! Sana Che’nin selamını getirdim!” diye bağırdı Monika. Ve hızla konsolosl

Tarih onu Che'nin İntikamını Alan Kadın olarak ansa da Monika Ertl, bir kadın hayatına kaç hayat sığdırılabileceğinin benzersiz bir örneğidir aslında. Yaşamının her döneminde değişimin, dönüşümün ve kendini aşmanın hakkını veren kuraldışı bir insandır. İçinde doğduğu ve yetiştiği Nazi Almanya'sından sinemacı genç bir kadına, Bolivya'da ve Güney Amerika'da dönüştüğü toplumsal devrimci duyarlılıktan tüm dünyada cesaretiyle tanınan bir hak savunucusuna... Tüm bunların yanında bir evlat, bir genç kız, sonra evl

Halil İçöz, Bando Yayınları için şirin mi şirin çocuk kitapları hazırladı. Uykudan önce büyükler, ilkokulda minikler okusun diye...

Halil İçöz, Bando Yayınları için şirin mi şirin çocuk kitapları hazırladı. Uykudan önce büyükler, ilkokulda minikler okusun diye...

Halil İçöz, Bando Yayınları için şirin mi şirin çocuk kitapları hazırladı. Uykudan önce büyükler, ilkokulda minikler okusun diye...

Halil İçöz, Bando Yayınları için şirin mi şirin çocuk kitapları hazırladı. Uykudan önce büyükler, ilkokulda minikler okusun diye...

Halil İçöz, Bando Yayınları için şirin mi şirin çocuk kitapları hazırladı. Uykudan önce büyükler, ilkokulda minikler okusun diye...

Kardeş topraklarda yüz yıllık acıyı hiçbir şey olmamış gibi dindirmek mümkün mü? Hangi ağacın gölgesine sığınsanız, hangi taşın altına el atsanız artık bu topraklarda yaşamayan kadim halkın izine rastlarsınız. Yüz yıllık mühür gibi alnınıza yapışmış, takip eder. Ne kadar gizleseniz, ne kadar yok saysanız; tüm iyi niyet çabalarınızla hatırlasanız bile hep peşinizdedir. En çok hesap sorar. Bazen de hiç bilmediğimiz, sorgulamaya bile gerek duymadığımız gerçekliğimizi yüzümüze vurur. Bu topraklar, kardeş topr

Bazen gerçekleri daha iyi anlayabilmek için çağımızdan uzaklaşmamız gerekir. Alışkanlarımızdan, değer yargılarımızdan, inançlarımızdan, doğrularımızdan, yanlışlarımızdan, kimliğimizden çok uzaklara savrulmalıyız. Bilmediğimiz yerlerde dolaşmak, oranın havasını solumak, o zamanın kokusunu almak, orada yaşayan insanların duygularını yüreğimizde hissetmek gerekir. Kuş bakışı gibidir bu. Uzaktan, hatta yabancı bir göz... Üstelik bizi de soyan Ancak çırılçıplak kalınca anlarız üzerimize giydirilen o demir elbise

Evet güçlü olmam gerekiyordu, evet kendimi bırakmamam gerekiyordu ama diğer taraftan bu lanet hastalıkla nasıl ilişkileneceğimi de öğrenmem gerekiyordu. Yapmam gereken buydu. Aklıma Türkiye'de hem Adana hem de İstanbul TMŞ'de yaşadığım işkenceler geldi. İşkencede direnen ve direnmeyen insanlar geldi. Yeniden aradaki ayrımı anlamaya çalıştım. İşkence altında dayanamayan insanların bir noktadan sonra direnişlerinin bitmesi, sadece işkencenin yoğunluğuyla ilgili bir durum değildi. Bu aynı zamanda insan psiko

Sabır Anne; Kantar Dağı'ndan çıktıkları andan itibaren öğrenmiş olmaları gereken önemli bir şeyi onlara hatırlattı. Bir anlık kızgınlık ve duyulan öfkeden dolayı Orkan ve Ken bunu unutmuşlardı. Zaten Murdo da bu kurala güvenerek onları aramaya başlamıştı. Sely de unutmuş ve soran gözlerle, Sabır Anne'ye bakıyordu. O, yavaş ve kararlı bir ses tonuyla anlatmaya başlamıştı. Sabır Anne "Kantar Dağı'ndan yukarı çıkan hiçbir canlı, artık kin ve nefret duyamaz, kin ve nefret duyan hiçbir canlı Rüya Dünyası'na yol