Elma yayınevi bir ilkle daha buluşuyor okuyucusuyla,Yaş Almış Öyküler Benzerlerinden farklı olarak yaşlı tanımlamasına aldırmadan, yaş almış insanların düşüncelerinin değil, sadece bedenlerinin yıllar içinde farklılaştığı gerçeğini dile getiriyor. Üstelik bunu söylerken, gerçek hikayelerden yola çıkıyor. Onlar kendileri anlatıyor ne yaşadıklarını ne hissettiklerini. Dışarıdan bakan gözlerin yorumları ise yaş alan günlere kadar objektif olmaktan çok uzak kalır, diyor aslında... Prof. Dr. İsmail Tufan'ın bi

Düşünün ki yaşlısına bakan aile fertleri grev yaptı ve yaşlıları devlete teslim edip Al, sen bak! dedi. Ortaya çıkacak kaosu tahmin edebiliyor musunuz? Milyonlarca yaşlıya bakan, karşılığında ücret bile talep etmeyen, en kapsamlı bakım kurumu olan ailenin yaşlısına bakmaktan vazgeçmesi, sosyal sistemin çökmesi demektir. İsmail Tufan, yaşlılıkta bakıma muhtaçlık sorununun çözümüne ailenin katılımının sürmesi için onların psişik, sosyal, fiziksel ve ekonomik sorunlarına getirilecek her akıllı ve anlamlı çözüm

Türkiye'de yaşlanma konusuna tıbbi bir yaklaşım hâkim. Yaşlıların sayısında artışların öngörüldüğü günümüzde, bu alana ait gerontolojik bilgi eksikliğinden yola çıkan İsmail Tufan, yaşlılığın sosyal gerçekliğini ortaya koyuyor. Türkiye'de Yaşlılığın Yapısal Değişimi'nde Tufan, Talcott Parsons'ın sistem teorisinden yararlanarak Türkiye'de yaşlılığın sosyal sisteme entegrasyonunu tartışıyor ve yaşlılığın sosyal yapısını analiz ediyor. Demografik değişimlerin yaşlanma ve yaşlılığa etkilerini saptamak için topl

Uygarlığın simgesi olarak takvim, bugün yaşlının en büyük düşmanıdır. Nüfus kağıdıyla değerlendirilen insanlar, belli bir yaşa gelince, ceplerinde taşıdıkları bu kağıt parçasının ağırlığını, o zaman hissederler. Ömrü uzadıkça, fotoğrafıyla kendisi arasındaki değişimi, toplum ona çeşitli vesilelerle hissettirir. Özellikle bütün rolleri elinden alınırsa, yaşlılık uzayan ömrünün, anlamsız bir sonbaharı olur. Bunu takip edecek olan yaşamın kışı, onu her yönden muhtaç ve mutsuz kılar. Bir zamanlar insanlığın

Bir zamanlar hepimiz bu dünyada birer yabancıydık. Zamanla çevremize uyum sağladık ve normalleştik. Ama içimizden ufak bir azınlık, bu yabancılıklarını korudu. Ancak bunun faturası oldukça ağır oldu. Onlar artık bu dünyanın içekapanık ve yalnız yabancılarıydı. Bilim adamları onları `otist`, yabancılıklarını da `otizm` olarak adlandırdılar. Otistik çocuk bugüne dek tüm yönleriyle çözülenememiş bir nedenle yalnızlığı `kendisi` seçer; ama, ailesi de toplumun önemli bir kesimi tarafından aynı kadere makhum edil

Ortalama yaşam süresinin 30 yıl civarında olduğu 300 yıl öncesine göre bugün insan yaşamı iki kattan fazla artmış bulunuyor. 300 yıl önce 30 yaş üzeri yaşlı olarak kabul edilirken bugün ancak 65 yaşın üzeri resmen yaşlı olarak görülüyor. Son yıllarda insanın gen haritası üzerinde çalışan bilim insanları yakın bir gelecekte ortalama yaşam süresinin 100 yılın üzerine çıkmasından söz ediyorlar. Ancak bu süre ne kadar uzarsa uzasın ne insanın yeryüzendeki serüveninin bir tür konukluk olmaktan kurtulması mümkün,