Kelimelerden sessizlikler yaratan bir öykücü; Özgür Yılmaz. İçimizdeki boşluğa oynuyor, her öyküde boşluklar bırakarak bizi öykülerine dahil ediyor. .Her okuyucunun kendine yer bulup parçası olabileceği hayatın içinden bir kitap.

Çulsuz, kimlik bunalımına bağlı psikolojik bir rahatsızlığı olan orta yaşlı bir adamın, Ersin’in, yaşadıklarının hikayesi. Eşi Aylin, Ersin kendini başka birisi sanıp her kaybolduğunda onu hafiye gibi bulur, kim olduğunu hatırlatır, şekline büründüğü sahte kimliğin bir hayal olduğunu anlamasını sağlar. Bu devam eden kovalamacanın bir yerinde Ersin suskunluğunu bozar ve ilk defa yaşadıklarını Aylin’le paylaşır, nasıl tenlere büründüğünü, bu kaçışların neden olduğunu anlatır. Bir otobüs yolculuğu sırasında bu

Özgür Yılmaz, ilk kitabı Hayat Dediğin'le fazlalıklarını daha en başından atmış, kısa ama vurucu cümleler yardımıyla kırgınlığın kenar sokaklarında geziniyor. Hayat Dediğin, bir ilk kitap değil de olgunluk dönemi eseri sanki. Her şeyden önce bir derdi olan öyküler... -Kemal Varol-