Sevgili okurlar, elinizde tuttuğunuz bu çalışma, pandemi gerekçesiyle hücrelerde hapis kaldığımız, birbirimizi hiç göremediğimiz posta sisteminin altüst olup iç postaların dahi bir aydan önce verilmediği bir iletişim atmosferinde yapıldı. Toplamda 10 ayrı hücre, koğuş arasındaki top trafiği haftalarca sürdü. Bel, boyun fıtığı, kas erimesi, regl sancısı, taş düşürme, migren krizi ve mide ağrılarına rağmen hiç durmadı. Çatılarda, duvarlarda kalmaması için sağlık problemlerini bir kenara bırakıp top peşinde ko

Aralık'tı! Zemheriydi. Kar tanelerine kan bulaşmıştı. Kandı, zulümdü, ölümdü payımıza düşen. Diri diri yakılsak da, çiğnense de postallar altında bedenlerimiz; inadına sarıldık düşlerimize. Gelincik kızılı düşlerimiz bir bahar dalı olup ısıttı içimizi. Çalamadılar gelecek düşümüzü. Baharın cemresi oldukça içimizde, umut bir erik ağacının dalında filizlenen çiçekler gibi gülümser hayata... Baharın direngen çağrısıyla, kanat çırpıyoruz Öz-gür-lü-ğe! Kanat çırptıkça çoğalıyoruz. Çoğaldıkça umudun sesi, dört