Michel Foucault'nun bugün büyük ölçüde Türkçede de yayınlanmış olan Collège de France derslerinde geliştirdiği yönetimsellik çözümlemesi, 'modern devletin soybilimi' ile 'modern öznenin soybilimi' arasındaki dâhili bağa işaret eder. Böylelikle Foucault, 'biyopolitika' ve 'ırkçılık', 'özgürlük' ve 'güvenlik', 'sosyal devlet hizmetlerinin çözülmesi' ve 'kendi kendine yeterlilik' ve 'kendilik kaygısı' eğilimlerinin giderek artması arasındaki yakın ilişkileri serimlemeyi başarır. Nitekim neoliberalizm yeni bir

Biyopolitika alanındaki en önemli yorumculardan biri olan Thomas Lemke, Türkçedeki bu ikinci kitabında Foucault yorumcuları tarafından genellikle göz ardı edilen bir konuya değiniyor: Devlet ve biyoiktidarın ilişkisine. Lemke, Foucault'nun hazmı güç bir yemek diye betimlediği bir devlet kuramı ortaya koymaktan kaçmadığını, aksine bu kuramı inşa etmek üzere pek çok yeni malzemeyi mutfağa ilk kez onun taşıdığını ileri sürüyor. Bu çerçevede biyopolitika literatürünün esaslı bir eleştirisini de yapan Lemke, yön

Biyopolitika, 11 Eylülden sonraki teröre karşı savaş, neo-liberalizmin doğuşu, ırkçı ideolojiler ve soykırım politikaları, çevre meselelerinin idaresi, kök hücre araştırmaları, insanı kopyalama ve insan genom projesi türünden biyotıbbi ve biyoteknolojik yenilikler gibi oldukça farklı konular üzerine düşünmek için bir araç oldu. Rolünü çok da abartmadan biyopolitikanın pek çok tartışmada iktidarın günümüzdeki biçimlerini çözümlemek ve eleştirmekte hayat ile ölüme, ırk ile toplumsal cinsiyete, beden ile doğay