Bana Yusuf'u soruyorsun öyle mi? Sana onu anlatayım, anlatayım da, önce başka bir şey anlatayım. [...] Yusuf, kuyuya atılmış bir taştır, değil kırk akıllı, milyon kere milyon akıllı o taşı çıkaramamıştır. Sanırlar ki o bir candır, bana sorsan o Hülya'dır. Çünkü Yusuf bir hiç çocuktur. Varlıkla yokluk arası... Bir anda kayıplara karışan Yusuf kimdir? Çapsız bir hergele mi, bir inanan mı? Vefasız bir evlat mı, kural tanımaz bir âşık yahut kayıtsız deli derviş mi? Yoksa herkesin Yusuf'u başka başka mı?.. Onur

Ömer, büyüme çağında babasıyla devamlı ters düşen, mücadele içine giren, babasının kafasındaki gibi bir kişi olmayı bir türlü başaramamış bir gençtir. Babasını anlamaya çalışmasına karşın, ondan devamlı olarak baskı görmüştür. Onun babasıyla olan bu durumu, bazı yanlış işler yapmasına neden olmuştur. Bu yüzden annesini de çok üzmüştür, ama en büyük destekçisi yine annesidir. Ömer'in çevresinde ve ailesinde gelişen olaylar, onun hiç beklemediği bir şekilde ilerlemiştir. Yaşadığı olaylar ve hayat şartları

Torpidonun küçük lambası ellerimi aydınlatıyor ve yüzük parmağımdaki izi görüyorum. Filiz ve çocuklar... Resimleri gözlerimi dolduruyor, sonra Bay Z tepeme bir şimşek gönderiyor, sonra bir takvimin yaprakları süratle dönüyor ve bankadaki param günden güne eriyor. Her şeyin iç içe girdiği bu dünyada bir kapı aralanıyor, Mira o kapının aralığından başını uzatıyor. Bu güzel hayalden kaçmam gerektiğine inanıyor ama bunu yapamayacağımı seziyorum. Ve ben, 'Gerçekler iyidir ama yalanlar daha da iyidir!' diyorum.