Nice insanların emelleri katledildi. Bu sadece şehzadeler için geçerli bir durum değildir. Kâh iftiraya kâh kıskançlığa kâh çekememezliğe kurban giden nice mazlumlar bu gök kubbenin altından geçip gittiler. Fakat gidenler evvel yol aldı; geride kalanlar da yetiştiler çok geçmeden gidenlere. Kardeş katli kadim bir olaydır; bu Habil'den, Kabil'e süre gelen bir acıdır. Hemen hemen tüm medeniyetlerde gözükmektedir. Osmanlı'ya gelince şehzade ayaklanmalarından dolayı çok can kaybı yaşandı. Üstelik devletin bekas

Safiye Sultan kölelikten Valide Sultanlığa kadar yükselmiş nadide bir örnektir. Bu bahtiyarlık dünyada çok az insana nasip olmuştur. Hürrem Sultan'la başlayıp Nurbanu ile zirve yapan Kadınlar Saltanatı'nın en önemli isimlerinden biridir. Venedikli güzel, esasında gemi yolculuğuyla babasına kavuşmayı umut ederken Osmanlı askerlerinin eline geçer. Annesini bu sırada kaybeder. Hem valinin kızı hem de güzelliğiyle de dikkat çeken Safiye, sarayın haremine alınır. Bütün bu olanlara bir anlam veremeyen Safiye'ye,

Sultan Abdülhamid merhamet sembolü bir padişahtır. Eğer öyle olmasaydı dönemi daha çok kanlı hadiselere gebeydi. Bir bakıma bu vahameti ustalıkla savmayı başarmıştır. Çocukluğundan itibaren iyi eğitim alan 34.padişah zekâ olarak o dönemin egemen güçlerine karşı çoğu kez galip gelmiştir. Bu bahsettiğim üst akılı hep üretmiştir. Fakat İkinci Abdülhamid'in iyilik yaptığı insanların çoğu kendisine ihanet etmiştir. Bu kadar hainin olduğu bir yerde ayakta durmak kolay değildir. Eğer dertleri Meşrutiyetse bunun iç

İki Türk hükümdarının gövde gösterişi yiğit olan yiğitlere yakışır. Nitekim kazanan sözünü söyler ve öyle de olmuştur. Mamafih sadece vakaya mezhepsel bakmamak gerekir, bu bakış açısı hem ayrışmayı körükler hem de fitneye neden olur. Nitekim işin mezhep tarafı birinci derecede islam Alimlerinin tartışması gereken hususlardır. Ötekileşerek değil de problem çözmeyi yeniden öğrendiğimiz gün bu mesele de hallolacaktır. Yavuz Sultan Selim ile Şah İsmail arasında yapılan Çaldıran Savaşı'nın tartışma konularından

Şenol Tombaş öykü türüne yeni bir soluk aldırıyor: Gelenekten beslenen modern anlatımıyla toplumun her kesimini kucaklamayı başarıyor. Bu Bahar Sonbahar'daki hikâyelerin kahramanları toplumun içinde gölge gibi yaşarlar. Bir derdi vardır hepsinin: İnsana kendini hatırlatmak. Zaman geçiyor, ilkokul son sınıfa gidiyorduk. O sene okula Emine isminde bir kız başlamıştı. Sarı saçlarında sanırsınız güneş erimiş, yüzünde hiçbir bakışın kirletemeyeceği masum bir güzellik vardı... Sabah erkenden okula gider,