``Uzak ülkelerin birinde, `Neden masal sevilir?` diye bir sorunun yanıtı aranır olmuş. Günler ayları, aylar yılları kovalamış. Kovalamaca süre dursun o gün bugündür, soruya yakışır bir yanıt bulunamamış. En sonunda şöyle bir çözüm çıkmış ortaya: Herkes kendi yanıtını yazıp bir şişenin içine yerleştirdikten sonra kentin ortasındaki havuza, atacakmış. Şişeler biriktikçe insanlar çok meraklanır olmuşlar. Çünkü bu, kendilerinden başka türlü düşünenlerin olduğunu da gösteriyormuş. Doğru yanıtın hangi şişede oldu

“Hepimiz zamanın içine doğarız. Dünyanın oluşumundan bu yana var mıydı zaman? Yoksa insanlar düşünmeye ve zamanı yaratmaya başladıklarında mı ortaya çıktı? Kim bilir? Yaşam bilinmeyenler üzerine kurulmuş. Ve bütün insanlar o ipuçlarını yakalayabildiklerinde asıl gerçeğe ulaşacaklarmış.” Annesinin yazdığı mektuplarla zamanın ve hiçliğin içinden geçerek varlığa ulaşmaya çalışan Payam’ın masalları yanına alıp çıktığı yolculuğu…

"Payam, 'Acele edip çıkmalıyım' diye içinden geçirirken havanın serinlemiş olduğunu fark etti. Annesinin ördüğü, geçen yıldan dolabın arkasında kalmış deniz mavisi hırkasını aldı. Hemen üstüne giydi. Anahtarı unutmamak için ellerini cebine soktuğunda, bir tomar kâğıt parçasıyla karşılaştı parmakları. Annesinin sıcaklığını oracıkta, ellerinde hissetti. Yıllardır aradığı hazineyi keşfetmişçesine heyecan, özlem, merak karışımı bir yorgunlukla çarpmaya başladı yüreği. Koklayarak, katlanmış kâğıtları açmaya b

Ada dışına çıkmak, başka topraklarda yaşamak yanılmayı da göze alabilmek demektir aslında. Yanıldığımızı bize öğreten şey aslında herkesin sevilmez olduğudur. Bu bir yanılsamadır. Dünyanın ortasında; kanadı mavi martıların çırpınışlarını, çocuk kalbimizi, masumiyetimizi gözlerimizde saklamaya çalışıyoruzdur. Belki de adalı olmak budur sadece. Basit, sade ve naif yaşamak... Koca dünyanın, kalabalıkların arasında her şeye karşın var olabilmek. Uzak, yalnız başına. Ada olabilmek...