Kısa öyküyü niçin öykünün ta kendisi olarak anladığımı Öykünün Bahçesi´nde anlatmaya çalışıyorum. Sait Faik, bizim edebiyatımızda öykünün ayrı bir tür olarak ne denli yeri doldurulamaz olduğunu, hem de abartısızca ortaya koydu. Köktenci bir değişikliğe yol açarken, öyküyü şiirin yanında bir yere oturttu, romanın baskısına karşı ona direnç ve kişilik kazandırdı. Türk edebiyatında öykünün her zaman özel bir yeri oldu. Semih Gümüş, ülkemizde 90´lardan başlayarak artan bir ilgiyle okunan, yazılan öykünün izi

Öykünün Şimdiki Zamanı, 1980´lerden sonra edebiyatımıza girmiş, neden sonra bu döneme damgasını vurmuş, bugün ulaştıkları düzeyde edebiyatımızın geleceğine yön veren, gitgide genişleyen bir okur çevresinin ilgiyle izlediği bir kuşağın önde gelen yirmi beş öykücüsünün en güzel öykülerini bir araya topluyor. Öykünün Şimdiki Zamanı, öykücülüğümüzün bugünü üstüne, yıllar sonra da üstünde durulacak bir değerlendirmenin ürünü. Kalıcı ve kendi alanında benzeri olmayan bir seçki. Semih Gümüş´ün Bugünün Ustaları o

Sanırım yaratma eylemleri en pahalı zaman, eleştiriye harcanan zamandır. Orada uzun zamanın kattığı yüksekliği yanında, kullanılan zamanın hem çok geniş bir düzleme dağılması, hem de o düzlem içinde belli aralarla derin yapıya dalmakla geçirilen zamanın yoğunluğu var. Emek yoğunluğu en yüksek türün eleştiri olduğu da yadsınabilir mi? Bunların neden sonra bir daha açılıp tartışılmasında sanırım büyük yararlar var. Gökkuşağının altından geçince, yazara dönüşür eleştirmen.

Eleştirileriyle tanıdığımız Gümüş´ün denemeleri, gerçek edebiyat okurunu çok mutlu edecek metinler. Dalgalı bir denizin edebiyattaki çoşkusuna katılmak da mümkün bu kitapta, yaşlı yazar ya da kahramanlarla yeniden karşılaşmak da...1903 yılına dönüp yazarların o günlerde ne yaptığına bakmak da seçenekleriniz arasında. Ya da savaşın acımasızlığını yansıtan, babalarla oğulların ilişkisini anlatan, büyük kadın kahramanlar yaratan veya yaz mevsiminin hüküm sürdüğü eserler arasında bir yolculuğa çıkmak...Semih G