Ruh ve beden, kendi döngüsel karşılıklarında yüz yüze geldi. Ve bu yüz yüzelikte birbirlerinin anlayışlarına dirilip, yenidenleşti. O anlayışlar ki; ?ölüm ve dirim bağıllığında varlığa belirip, ruh ve beden arasında sonsuz yokluklarına salındı. Şimdi insan, kafa kemikleriyle ördüğü bu düşünsel kodeste, ustaca gizliyordu o yalnızlıklar değerini! Aklın mahkûmiyetine tutunmuş olan dirayeti, ?ölüm ve dirim arasındaki kasılışlarına ancak ruhun direnciyle kenetlenebildi. Vücutsal değerlilik halini alan zihinsel

Öyle yaralanıyor ki, kabuk bile tutmuyor ruhun yarası. İnsan bir hakkından ötürü, tüm haklara sahip olmak için bölümlere ayırıyor tüm isteğinde kullandığı hakkını. Her şeye hakkı olan, bunları yaşatmaya da hakkım var der. Çünkü dostlar; su buza dönüştüğünde kesici ve darbeleyici bir şekilde öldürebilir de. İnsan da erdemleriyle su gibi olmalı. Ve kirlerinden böyle arınıp, kötümserliğin karşısında buzlaşıp sert kalıplarını oluşturmalı. Buzdan kaleleridir ışığın içten dışa doğru yansıdığı. Eğer ki, bilinciniz

duyum bozukluğumun ötesindeki yüz duyarken seni zorlanıyorum duymaya çalışırken de kendimi bir bilinmezliğe sürüklüyorum bir kaptan karamsarlığından öte olan ölü deniz yutkunmasında tırnaklarıma aldanıyorum ölümü ısıtamıyorum