“Li ber kevîyên dawîn ên jîyanê meriv tenê pêjna dengê nigên mirinê dibihîze.” Reşo K. piştî panzdeh salên di girtîgehê de, şeveke tarî digihêje gund. Tevî ku armanca Reşo K. xwespartina dîwarê mala bavê xwe be jî, ji nişkê ve xwe di nava çûn û hatinên ku ew tu wateyê nikare bideyê de dibîne. Nebûna mifteya mala bavê wî, nexweşîya Bapîr K., hal û rewşa seyr a keça meta wî, hezkirîya wî ya yekemîn, hewaya ku heta dawîya romanê di nava xewnereşkan de derbas dibe. Fikirîna mirin û nemirinê a ku Reşo K. her de

Alegoriyen di ve romane de weki qalik batine bikaranin. Em pe dibesin ku ji qalike romane biwedetir derde ve romane destnişankirina kakile we ye. Bawer Rüken bi zimane xwe nezi dilike civake, me ber bi giyaneki ziyanditi ü herimandi ve dikişine da ku rastiya welateki biparvekiri di piyaleya ronikirina eşa sernixumandi ya bindestiye de keremi xwineran bike. Hema hema bi berfirehi ji hemü beşen jiyana vi nifşi anektod ü çirok hene. Ji niqaşen li ser wejeye bigire heta bi muzik, politika, rexneya civake ü ji

Yekemîn romana Bawer Rûken, Qalik di nav weşanên Avesta de derket. Yekem kitêba Bawer Rûken a bi navê Dojeha Veşartî ku ji çîrokan pêk dihat, di sala 2011an de din av weşanên Avesta de derketibû. Ji romanê... Gava êşa evînê gihîşte lûtkeya herî dawîn, êdî tu tişt nayê nivîsandin ji bilî şewata dil. Nivîs, tu him demsala bihara dil î him jî payîza tenêtiyê yî. Ligel ku awirên wî di pencereyê re li şevreşiyê dinêrin jî; lê mejiyê wî hîn di nava romanê de ye. Bûyerên ku dixwest li gor fikr û hestên xwe bih

İvîskarek Tenê diodeyekê de Di odeyê de perdeyek, şimik, pênûs, mase, kursî, lênûsk, textêrazanê û pirtûk hene. Û rojekê nivîskar winda dibe. Perde: Lê, niha li şûna xwe valahiyeke bi hesret hiştiye.Ew tune ye. Dibe ku careke din li min û odeya xwe venegere. Ez ê vê yekê tu carî nizanibim. Ka çimaçû? Ji ber çi ewqasî dilxemgîn bû?-Çima bi ser wêneyê wê keçikê de her şev berî ku rakeve digiriya? Şimik: Piştî nîvro bû. Em pê re heta ber derî çûn. Cihê ku sol lê bûn. Me nedixwest nigên wî berdin. Berxwedana