Sultan Cem… Biraz padişah, sürekli sultan, hep şehzade ve şair. Onun hikâyesi Osmanlı Tarihi’nin en hareketli yüzlerinden biri sayılır. Fatih Sultan Mehmed’in iki oğlundan biriydi. II. Bayezid padişah oldu, o Sultan Cem kaldı. Savaştı, mücadele etti, padişah olmak istedi, şiirler yazdı, yaban ellerde rehin tutuldu. Ahmed Refik bu çok renkli mizacı döneminin şartlarını da gözeterek bütün canlılığıyla anlattı. Sadece bir taht kavgası değil bir ferdin destansı öyküsü. Sultan Cem.

Sultan İbrahim dönemi… Samur kürkler… Amber kokuları... Zevk ve safanın, ihtişam ile gösterişin ve pek tabii buna bağlı savurganlığın zirve yaptığı zamanlar… Yetmedi, saray entrikaları, kadınların iktidar odağı olması, devlet adamlarının haksız yere cezalandırılması. Hak hukuk düşüncesinin iyiden iyiye gevşeyip zayıflaması… Ekonomik hayatın çökerken ordunun zayıflaması... Bu manzara karşısında Avrupa’nın Osmanlı’yı parçalama planlarının ayyuka çıkması. Ahmed Refik, inci gibi bir dille, bir samur kürke dok

Osmanlı Devleti her yönden renkli ve ilginç olaylara sahne olmuştu.Özellikle duraklama ve gerileme dönemlerinde kadınlar, belirleyici birer aktör olarak öne çıktılar.Padişahlar başta olmak üzere, bürokrasiyi ve günlük hayatı etkilediler.Valide sultanlar; vezirleri, şeyhülislamları, veziriazamları, kazaskerleri, defterdarları göreve getirdiler. Yaptıkları hayır işleri yanında ekonomik hayatın canlanmasına da katkıda bulundular.Entrikalar entrikaları izledi.Peki kimdi bu kadınlar? Nasıl bir dünyaları vardı? E

Araştırmaları ve kaleme aldığı eserleriyle popülerlik ile ilmî ciddiyeti bağdaştırabilmiş meşhur tarihçi, “Tarihi Sevdiren Adam” Ahmed Refik’in Cumhuriyet devrinde Osmanlı müverrihlerine dair yayınladığı kitapları bir araya getirerek Osmanlı Müverrihleri adını verdiğimiz bu eser, Kanaat Kütüphanesi Yayınları’nın Millî Kütüphane başlığı altındaki Tarih serisi içerisinde neşredilmiş olup yedi tanedir: • Kâtib Çelebi, Tarih serisi, No: 1, İstanbul 1932. • Naîmâ, Tarih serisi, No: 2, İstanbul 1932. • Âşıkpaşazâ

Ahmed Refik’in mimarlarımız hakkında kaleme aldığı yazılarını bir araya getiren bu eser başta Mimar Davud Ağa ve ona dair vesikalara, ardından da Mimar Kasım Ağa, Mimar Mustafa'ya dair eserlere ve tarihi bilgilere yer vermektedir. Ardından da İstanbul’da Yapı İşleri ve Başmimarlar başlıklı yazılar yer gelmektedir. "17. asır, Türklerin edebiyat ve sanatta tekâmül ettikleri bir asırdı. Bu asırda Türkler yalnız ordularıyla Avrupa siyasetine hâkim olmadılar. Beldeler tezyininde ve imarında da büyük bir deha e

Ne kadar âlemi devr etse sipihr Bulmaz İstanbul'a benzer bir şehir Hüsniyle görmek ile müstesna Anı âgûşuna çekmiş derya Nâbî [Felek, âlemi ne kadar dolaşsa da İstanbul'a benzer bir şehir bulamaz. Güzelliği ile müstesna olan bu şehri deniz adeta kucağına çekmiştir.] Bilâd-ı âlem-i ekvân eger kim Geleydi bir yere imkân olaydı Ulüvv ü şan ile yok şüphe bunda Sitanbul cümleye sultân olaydı” Selânikî [Eğer ki âlemdeki bütün beldeler ve şehirler imkân olup bir yere gelip toplansaydı. Bunda hiç şüphe

“Mimar Sinan Türklerin en büyük mimarıdır. Dünyada hiçbir mimar onun kadar çok bina yapmadı. Mimar Sinan sanatı ile, eserleriyle Türklerin namını yükseltti. Bütün dünya anladı ki, Türklerin büyük bir mimarı vardır, o da Mimar Sinan’dır. Hattâ onun talebeleri bile kendi gibi nam aldılar, eserleriyle Türk mimarlığını ileri götürdüler. Mimar Sinan bakınız ne kadar bina yaptı: 81 Cami, 51 Mescit, 55 Medrese, 26 Darülkurra, 17 İmaret (talebeye ve fukaraya yemek dağıtılan yer), 2 Darüşşifa (hastahane), 7 Sukemeri

Bu eser, tarihçi Ahmed Refik'in başlı başına Sinan hakkında kaleme aldığı yazıları bir araya getirmektedir. İlk bölüm, Mimar Sinan'ın hayatı ve eserlerine dair kaleme alınan Yeni Mecmua (1917), Yedigün Mecmuası (1934-1935)'ındaki yazıları dışında 1924'de yayımladığı Âlimler ve Sanatkârlar isimli eserindeki Mimar Sinan bölümü ile 1931'de yayımladığı Mimar Sinan kitabının karşılaştırılarak bir bütünlüğe kavuşturulmasıdır. İkinci Bölümde Mimar Sinan'ın eserlerinin listesini veren Tezkiretü'l Ebniye-Binalar

Milletlerin tarih içerisinde oynadığı roller, ne kadar zaman geçse de kolay kolay değişmez. Kimi milletler vahşetiyle, kimisi dünyaya salmış olduğu korkuyla, kimisi mazluma kucak açmasıyla bilinir. İşte Türk milletinin de tarihte üstlendiği ve bugüne değin bu misyonunu devam ettirdiği tarihi bir gerçektir.Geçmişte Avusturya ve Rusya'nın baskılarına rağmen Macar ve Leh mültecilerine kapılarını açıp, onları koruyup kollayan Osmanlı Devleti gibi bugün de Türkiye ve Türk milleti; Suriye'den Afganistan'dan, Irak

Osmanlı'nın son ve Cumhuriyet'in ilk dönemlerinde çeşitli arşiv kaynakları, kronikler ve yerli yabancı birçok tarihçinin kitaplarından beslenerek kaleme aldığı eserlerle "Tarihi Sevdiren Adam" olarak meşhur olan Ahmet Refik Altınay'ın kitapları yeniden Timaş okurlarıyla buluşuyor. Günümüz Türkçesine uyarlanmış akıcı bir üslupla hazırlanan serinin ilk kitabı Osmanlı Kumandanları'nda; kiminin adını duymadığımız kimininkine ise aşina olduğumuz birçok Osmanlı kumandanının sorumluluk yüklü mücadeleleri, kılıçla

Osmanlıların icra ettikleri büyük harekâtlar ve muharebeler göz önüne alınacak olursa, Osmanlı zaferlerine esas olan harp kaideleri ve askerȋ faziletlerin inceliği dikkatli bir araştırmayı gerektirir. Osmanlılar, zamanımız harplerinde başarılı olmanın temel noktası sayılan harekât esaslarını, ateşli silahlar ve harp malzemesinin iptidaî halde bulunduğu bir devirde tatbik etmişlerdir. Büyük ve heybetli orduların sevki ve hareket ettirilmesi hususunda pek büyük bir maharet göstermişlerdir. Özellikle Avrupa'da

İnsanlık tarihinde saldırganlık ve kıyımın önemli bir yer tuttuğu görülüyor. Belge ve kayıtlardan görülüyor ki, her soydan, her boydan muktedir olanlar, gücü elinde tutanlar her dönemde, en yüksek boyuttta -kapsamlı, kesintisiz biçimde ve güçlerinin yettiği kadar- saldırdılar. Yaktılar, yıktılar, tutsak aldılar, çok başlar kestiler. Yağmaladılar canlarını, mallarını, haraçgüzâr yaptılar toplumları, kullaştırdılar. Muktedirlerin kendi deyimiyle öyle ki, atlarının varmadığı, ayaklarının çiğnemediği, ellerinin

Osmanlı târîhinde, fi'l-hakîka, pek karışık ve âdetâ nefretle yâd edilecek devirler vardır; fakat hiçbiri bu zorbalar idâresine makîs değildir. Hüsn-i niyetle başlayan, neticede koca bir devletin izmihlâliyle nihayetlenen bu devir, Osmanlı târîhinin en elîm safhasıdır. Hiçbir zamanda Osmanlı milleti, kendi efrâdı tarafından bu derece zâlimâne bir gadre uğramamışdır. Hiçbir devirde ?Osmanlı devleti, dört beş zorbanın şekaveti yüzünden bu mertebe acıklı bir felâkete giriftâr olmamışdır. Hiçbir vakitde ?Osmanl

Kafkas Yollarında AHMET REFİK Erzurum kadınları, hattâ mini mini kızlar, tesettüre son derece ri'âyet ediyorlar. Ekseriyâ caddelerde, mahalle aralarında, kırmızı çizgili, ba'zan ipekli, ince hilâlî çarşaflar içinde alaca esvablar, yeşil ve kırmızı gül(l)ü şalvarlar giymiş hanımların misafirliğe gitdikleri görülüyor. Erzurum ahâlîsi gayet zekî ve mültefit. Sözleri düzgün. Esnafı bile ?irfan sahibi. Onların, size iltifat içün bir: -Beğim, gözün üstüne gele, deyişleri var ki, bu basit cümlelerdeki teslîmiyetk

...Nebiler kafilesinin başı, övülmüşlerin en mükemmeli Peygamberimizin gazâlardaki her mübarek safhası bir yücelik ve zafer timsalidir. Hazreti Peygamber'in katıldığı büyük gazâlar sevgi ve hürmetle göz önüne getirilecek olursa İslâm'ın faziletlerinin en parlak, en mukaddes örneklerine rastlanır. Özellikle Hz. Peygamber'in harp usulü bütün askerî özellik ve faziletlerin yegâne kaynağıdır. Nizam ve intizam, sadakat ve itaat, gazâ sevgisi, şehitlik arzusu ve İslâm'ı yüceltme gibi her biri bir zaferin asıl di

Yazların onlarca yıl, kışların ise bir ömür sürebildiği bir diyar, içten içe nifakla kaynamaktadır. Köklerini saldıkları topraklar kadar soğuk ve sert olan Starklar?ın kalesi Kışbarı`nın kuzeyinde, Yedi Krallık`ı koruyan Sur`un ardında tekinsiz güçler toplanmaktadır. Kuşkulu bir ölümün ardından kralı ve dostu tarafından saltanat makamı olan güneye çağırılan Eddard Stark kendisini Demir Taht`ı arzulayanların baş döndürücü entrikalarının arasında bulur. Dostuyla düşmanını, gerçekle yalanı ayırt edemez olan Ed

Ahmed Refik Osmanlı'dan Cumhuriyete intikal eden ve her iki dönemde de ilmi çalışmalarını sürdürebilen, kendini okutturabilmiş, son derece çalışkan ve verimli yazarlarımızdandır. Kelimenin tam anlamıyla Tarihi sevdiren adam olan Ahmed Refik, geniş halk kitlelerine hitap etmeyi başarmasının yanında popülerlik ile ilmi ciddiyeti bağdaştırmasını bilmiştir. Popüler eserlerine bile her zaman ilmi bir nitelik vermesini bilen Ahmed Refik, arşiv kaynaklarını, Osmanlı kroniklerini, muhtelif yerli ve yabancı müellifl

Araştırmaları ve kaleme aldığı eserleriyle büyük bir hayatın sahibi Ahmed Refik'in Âlimler ve Sanatkârlar isimli eseri, medeniyetimizin güçlü açılımlarından biri olan Osmanlı döneminde yaşamış, bilim ve sanat dünyasına kalıcı eserler ve etkiler bırakmış aydınları anlatıyor. Mimâr Sinan, Mimâr Davud Ağa, Mimâr Kasım Ağa, Seyyid Lokman, Nedim, Koca Râgıb Paşa, Selânikî Mustafa Efendi, Peçevî İbrahim Efendi, Silâhdar Fındıklılı Mehmed Ağa, Naima, Hoca Sa'deddin Efendi, Kara Çelebizâde Abdülaziz Efendi, Râşid,

30 Nisan 1645 tarihinde başlayan Girit seferi, 6 Eylül 1669'da Fazıl Ahmed Paşa'nın adayı fethiyle sona ermiştir. Bu itibarla adanın fethi 25 senede gerçekleşmiştir. Bu özelliği ile de Girit'in, tarihimizde apayrı bir yeri vardır. Öyle ki Türk ve dünya tarihinde bu kadar uzun süren bir mücadele yoktur. Tarihçi Ahmed Refik (Altınay), bu mücadeleyi Yirmi Beş Sene Siper Kavgası adıyla, hikâye tadında tarihseverlerin istifadesine sunmuştur. Müellifin eserini, savaş yılları olması bakımından, aynı zamanda cephed

Gentile Bellini, batı dünyasının korkulu rüyası olan Grand Turco lakaplı Fatih Sultan Mehmet le onun denizlerdeki en büyük rakibi konumundaki Venedik Dukası Giovanni Moçenigo yu farklı dönemlerde tuvaline taşıma şansı yakalamış müstesna bir ressamdır. Fatih in, saltanatının son yıllarında portresini yapması için İstanbul a davet ettiği ressam 15-16 ay kadar Osmanlı başkentinde yaşamıştı. Bu süre içinde Fatih in değişik portrelerini resmettiği gibi, Topkapı Sarayı nın duvarlarını da süslemiş, İstanbul daki e