"Ölüm törenleri, acılar, yaslar da, bayramlar, şölenler, sevinçler, mutluluklar kadar birdi. Bu kocamanlık, sonsuzluk altındaki böylesi bir eşdeğerliliğin gerçeği yanında; sevinç için soluyan kanserli, sakat, kesik, kör, duymaz ya da sağlam bedenlerin çırpıntısı da hiçti. İnsan kendi bedeni oldukça, kendi bedeninde kaldıkça. Kendi bedenine mahkûm insan. Bu sonsuzluk içinde, evet bu böyleydi işte. Bir gaz alevi ayaklarını yalayıp geçti. Feneralaylı askerler arasından kimsesiz karanlık yıkıntılara doğru açıla

Kimseler onlara bakmıyordu. Yürürken, değdikleri adamlar bile. Kocaman, parlak kâğıtlarla dolu, renk renk ışıklar yanıp sönen bir büyük inin önünde durdular. İçerisi, alabildiğine uzun ve daha parlak renklerle yanıyordu. Dışarda gördükleri kocaman yürüyen inlerin küçücükleri sürüyle diziliydi. İçlerinde küçücük adamlar oturuyordu. Renk renk küçücük uçan kuşlar, renkli otlardan yapılmış, küçücük çocuklar, dizi dizi kendilerine bakıyordu. İçerde küçücük bir güneş bile gördüler. Yıldızlar bile vardı, sanki gök

Kale Kapısı Adana'da Kalekapısı Bir hüzündür insan için Kalekapısı'nda insanlar düşünceli Şen Kalekapısı Taşköprü'ye bakar Ötegeçe'ye Mezarlığa giden yol Bura insanlarının Gezmesi için Kalekapısı işsizlerin yurdu Burada insanlar Ceket satar Pantol Bir cami vardır Kalekapısı'nda Minaresi yıkık Kalekapısı insanları camiye gitmez Uyumaz Yemez içmez Kalekapısı insanları Bir şey yapmaz Adana'da Kalekapısı Kalekapısı insanları Yaşamaz