"Ayrılık yürekte silinmeyen yara Bilesin Unuttuğun anılarımızın Defteridir akan göz yaşları"

“Uyanııın! Uyanııın! çocuklar deprem oluyor. Komşular, komşulaaar uyanılın! Deprem oluyor, Deprem, deprem. Evler dökülüyor armut gibi, elma gibi, don yemiş çiçekler gibi dökülüyor evler, kaçın, kaçııın!” Bu sözlerin ardından odaya koştu, hanımı, oğlu ve gelini onun sesiyle fırlamışlardı, dışarıya. Birlikte sokağa indi­ler… Çökmüş, yarılmış yıkıntılar. Nerede bir çığlık varsa oraya koşmaya başladı Rıza. Enkaz altında çıkartılmamış onlarca cesetle karşı karşıya kaldı biranda. Yıkılan evlerde kurtulanlar evler