Yaşam kırıklarıyla kendini inşa eden, menzili müphem bir serüven… Bu serüvende farkındalık duygusu çoğu kez boğuntuya sürükler yaşamla derdi olan insanı…Berdar Doğan, Mecruhun Dünlüğü romanında yaşamı tersten okuyan, toplumun ve sistemin ona dayattığı kalıplara sığmayan, bunun ağır yükünü taşırken kendine bir özgürlük hikâyesi yazmakta ısrarlı kahramanının beş gününe konuk ediyor bizi.Mecruhun Dünlüğü, yaralı ama uzlaşmaz bohemist bir yaşamın, günlük iz düşümlerine, bilinç akışı, içsel bakış gibi minimal va

"herkes gidecek" derdi denizin kendisini almasını bekleyen beklerken de şarap içen adam öyle güzel gittik ki bir daha geri dönmedik ağlamak Asude meğer sonrası için biriktirmekmiş gözyaşını

ve anaların ayakları altındaki cennet vadedilmişti onlara ki onlar nice anayı ağlattılar bu uğurda aşikar yara kıblesiz dua bir çentik daha at karanlığına zaferini kutluyorsun görüyorum ve görüyorum korkuyorsun hala