I. Selim'in Osmanlı tarihyazımındaki sayısız imajı kahraman ile kıyıcı kişilikleri arasında salınıp durur. Ölümünden sonra kendisine yakıştırılan sıfatın muğlaklığı da böyle bir belirsizliğin yansımasıdır. Osmanlı tarihçileri Selim'in atalarını Gazi, Hüdavendigar, Yıldırım, Fatih, Veli ve Sofu gibi yüceltici unvanlarla anar. Avrupa kaynaklarında Selim'in oğlu I. Süleyman çoğu zaman Muhteşem lakabıyla anılmakla birlikte Osmanlı kaynakları onu Kanuni olarak över. Ancak Selim, Osmanlı tahtına tartışmalı bir

H. Erdem Çıpa'nın elinizdeki çalışması tarihçiliğimizde "Yavuz" lakabıyla anılagelmiş olan I. Selim'in padişahlığıyla sonuçlanan tartışmalı saltanat mücadelesini incelerken, bu âsi şehzadeye taht kavgasını kazandıran birincil askeri ve siyasi gücün "merkezdeki" (İstanbul) yeniçerilerden ziyade "taşradaki" (Rumeli) beyler ve idari amirlerden müteşekkil olduğunu vurguluyor. Gerek siyasi bir aktör olarak Selim'in sosyal, siyasi ve askeri şahıs ve toplulukları harekete geçirmek için uyguladığı stratejiler, ger