Bülbül ne bilirdi aşkı yanı başında ona meşk eden gül olmasa? Âdem ne bilirdi vefayı ona her daim elini uzatan Havva olmasa? Çocuk nasıl başarabilirdi hayatta kalmayı, serpilip insan olmayı, daha dünyadaki ilk gününde kokusundan tanıdığı biricik anası olmasa? İnsan nereden bilebilirdi güzelliğin ve iyiliğin her zaman kötülüğe galebe çalacağını, KADIN denen o muhteşem varlık olmasa? Ve hayat nasıl anlatabilirdi insana akla gelen her erdemin özünde sabır, metanet ve şefkat olduğunu, bütün bu özlerin kaynağı o

Ruhun acısı bu derece sarsıcı bir fiziksel acıya sebep olabilir miydi? Öyle ki tüm organları ateş almış gibi sarsılıyor, kendisine ne kadar hâkim olmaya çalışsa da istemsiz bir şekilde tir tir titriyordu. Karanlık, acı ve umutsuzluk... Ölüm... Tüm bu acılardan, umutsuzluktan ve ona, bak göreceksin daha neler gelecek başına der gibi gözdağı verir bir edayla parmağını sallayan buz gibi geleceğinden kurtuluş... Huzura kavuşması çok uzun sürer miydi? Ölümün sıcak kavrayışına kavuşmadan önce şu anda çektiklerind

Sevdiğim kadar yaşayabilseydim, ölümsüzlüğün adını AŞK koyardım Gerçek bir hayat hikâyesine dayanan bu roman egoist, maddesel kazanımlara ve çoğu zaman salt cinselliğe dayalı sözde aşk söylemlerinden çok uzak. O yüzden yapay değil. Kimsenin yüreğinde başkalarına verecek sevginin olmadığı bir dünyada da geçmiyor. O yüzden yalan değil. İnsanların karşı cinse biraz fazlaca özen, ilgi ya da nezaket gösterdikleri anda, kendi kişiliklerinden korkar hale geldikleri bir zamanın ürünü de değil. İletişim