Nadir Aşçı, şiirlerinde ve denemelerinde olduğu gibi öykülerinde de insanın peşinden gidiyor. İnsanı merkeze alan bir inşa faaliyetiyle örüyor öykülerini. Bu bağlamda etiyle kemiğiyle canlı, her daim bir köşe başında karşımıza çıkabilecek kişilerle tanıştırıyor bizleri. Bir bakıma gündelik hayatı öykü diliyle okurun gözleri önüne seriyor. Dili okuru yormayan, yüksüz, gerçekçi bir yerde konumlanıyor. Nadir Aşçı okura, Bütün Mümkünler’in kıyısında sahici bir öykü evreni teklif ediyor.

Bugün kime sorsak futbolun bir İngiliz oyunu olduğunu söyleyecektir bize. Evet modern futbol bir İngiliz oyunudur fakat İngilizlerden evvel kimse top ile temas etmemiş midir? Dünya üzerindeki bütün ırkların top ile öyle ya da böyle bir teması olmuştur diye düşünüyorum. Hatta futbolun icadı noktasında her ırk bu payeyi kimseye kaptırmak istememiştir. Asya içlerinde Çin ve Türk uygarlığından tutun da Amerika’da Kızılderililere kadar bütün ırklar, top ile oynadıkları oyunların tarihsel boyutunu gözler önüne se

Bilindiği üzere dünyada yine bir ilk belki de tek olarak, İngiliz liginde teknik adamlar maçları tribünde yüksekçe bir yerden, zeminden yaklaşık on beş yirmi metre yükseklikte kendileri için ayrılmış olan yerden seyrediyorlar. Zaman zaman saha kenarına kadar inseler de, teknik taktik kurulumu oradan gözlemliyor ve oradan yönetiyorlar takımı. Bir ara bizde de konuşulmuştu bu sanırım. Böyle bir uygulamanın daha doğru olduğu, olacağı üzerine bir şeyler yazılıp çizilmişti. Bana kalırsa da teknik adamların yükse

“Bir futbol takımı bir varoluş şeklini, bir kültürü temsil eder”diyor, dünya üzerine sadece futbol oynamak için gelmiş hissi uyandıran futbolculardan biri olan Michel Platini. Futbolun kendine ait bir kültür portresi çizdiği kuşkusuz doğrudur. Çoğu futbolcu, teknik adam, yorumcu ve yöneticinin, çoğu zaman neyi, nasıl söylediğini fark etmese bile dillerine pelesenk ettikleri bir “futbolun felsefesi” klişesi vardır ki, futbolun felsefe ve sosyoloji gibi disiplinlerle bir yol arkadaşlığı yaptığının da teyididi

Bizler güzel oyunun peşinde olan insanlarız. Bir avuç muyuz, yoksa sesi çıkmayan büyük bir yığın mıyız, sayım döküm cetveli tutmadığımız için bilmiyorum fakat çoğunlukta olmadığımız kesin. Güzel oyunun peşindeyiz dediysek de muhakkak ki taraftarı olduğumuz bir takım var. Galibiyetine sevindiğimiz, yenilgisine üzüldüğümüz ama sadece sevindiğimiz ve üzüldüğümüz... İstediğimiz şey her şeyden evvel iki takımın da saha içinde bizlere güzel bir oyun seyrettirebilmeleri. Skoru öncelemiyoruz. Vur, kır, parçala bu m

taşları yosun bağlayan o dipsiz kuyudan sesini çekiyor çocuk, büyüyen sesini günler konuyor, tüy gibi kalbimin üstüne her ip taşıyamıyor her tesbih tanesini soğuyor hatırı, hatırımdan çıkan şeyin bilseydim böyle olacak, hiç bilmezdim inan eksik olsun,, yüzümü ar diye örten kumaş ahını aldı, kimi güldürdüyse bu devran kederi, bir su kıyısına bırakan rüzgar! dözdü, elden ele dolaştırdığın meşale ne kadar gitsem o kadar uzak bütün evler Tanrım! beni misa