"Uzak evlerde sarı ışık. Hiçbir yabancı yaklaşmazdı. Belki hayvanlar sadece. İçinin tundrasına. Kapı açık kaldı. Annen müzisyendi, müziğin solucanları açısından vergiliydin tanrıdan, toprağın kımıl kımıl ve varsıldı. Bir deri tüccarıydı baban, eldiven örebilir miydi sana yahut sıcak tutacak bir içkaftan? Rugan, nubuk, vidala, mat, napa. Yolunmuş kurt derisinden ya da...Uzak, benden bir adım önce başlıyor. Ben kimden sonra. Asla biri olamaz ben, kasap çengelinde bir hayvandan başka. Değil o. Uzak, etimin kıy

Her metin, yorumbilimsel açıdan sayısız imkân taşımakla birlikte kendini ele vermemek için bir çaba da sergiler. Bu çabayı aşmak, ona yaklaşma gayreti içindeki okur ve eleştirmen için güç olsa da metnin dayattığı engelleyici çabayı zorlamak onu anlayabilmek için yeni kapılar aralayabilir. Neredeyse Şiir, Emrah Yolcu’nun bazı metinler hakkında yeni kapılar aralamak gayreti içinde kaleme aldığı yazılarını bir araya getiriyor. Neredeyse Şiir’de; Yûnus Emre’nin Kendüsüz Sefer’i, Sait Faik’in “Dülger Balığının Ö

Can kıyılarında ulumayla açılıyor Karabakı, ve birden çatırdamaya başlıyor her şey: Evler, yollar ve uyku. Kör bakışlardan bir dağ dikiliyor karşımıza. Ölüm, tanrının unutulmuş bir adı mı?“Sen çıksan da çıkmasan da aşılmıştır dağSen affetsen de affetmesen de boynu geyiğinVurulmuştur, dürülmüştür kitabı insançocuğununÇobandan krala değin satır satır toplanmıştırEt, kararmış elleriyle murdar meleklerin.Dilin, karakazanlarda kaynayan karadutBitirmiştir şarkısını, senin şimdiden işittiğin.”Tanrının Şarkısı, s.

Son yıllarda yayımlanan ilk kitaplar arasında, hayranlıkla okuduğum tek kitap. İyi, iyi, pekiyi! Görülsün isterim. - Harun Atak Bana iyi bak, ben, Yalnızlık'ım Beni, kalbimde, gizlendig?im yerde buldular yordular, acı bir çöküntüye: Gölgeler, paldır küldür devrildi üzerime gölgeler: Küldür Beni yarat, beni koru, beni yok et