Hayatınızdaki en ağır yük hangisiydi? Bitmeyen bir sınav var mıydı? Anneniz mi kaderinizdi yoksa babanız mı? Hiç Tanrı olduğunuz bir rüyanız oldu mu? Benliğinizden sıyıramadığınız takıntınız neydi? Bir çiçekle konuşsanız ona soracağınız ilk soru hangisi olurdu? İnsan, geçmişine peşkeş çekebilir miydi? Bir fotoğraf sizi zaman makinesi gibi içine çekse ne yapardınız? Bu sorulara cevap veremiyorum diyorsanız istediğiniz öyküden başlayabilirsiniz okumaya...

Bahçeye çıktığımda bütün hizmetçileri başımdan kov¬muştum, yalnızlığımla konuşacakken bahçedeki gülleri gör¬düm, bahçıvanı oradan uzaklaştırıp en yalnız gülün yanına gittim ve sohbet ettim onunla ben konuştum o dinledi. ?Biliyor musun yalnız gül, Benim doğduğum yerlere her gün yağmur yağardı. Ve orada hiç arkadaşım olmadı. Sonra babamın emriyle ortası duvarlarla ikiye bölünmüş bir ülkeye taşındık. Yalnız gülden çıt çıkmıyordu. Beni dinliyor olmalı diye¬rek devam ettim konuşmaya. ?Burada da hiç arkadaşım o